Wat is het toch fijn een voorstelling te beleven die zo goed in elkaar zit. Een liefdesverhaal als rode draad dat wordt gebruikt om een kijk te geven op de bijzonderheden en de vreemde zaken van het Nederlands zijn. De Nederlandse identiteit, wat is dat eigenlijk, wie zijn we, nu we zo overgedomesticeerd zijn en ver verwijderd van de natuur, het boerenleven, de oorsprong. Dit wordt prachtig verwoord en verbeeld in het begin, waarin het stel wegdroomt en er op los fantaseert aan de hand van een van onze Hollandse meesters. Zo zit deze voorstelling vol met mooie vondsten en beelden en af en toe prachtig taalgebruik. Wel denk ik dat deze voorstelling voornamelijk effectief zal zijn bij een iets jongere doelgroep, de generatie van mijn moeder zal het ook een mooie voorstelling vinden maar zal zich er minder mee kunnen identificeren. Zij hebben een hoop fasen die worden behandeld al achter zich.
Tot slot nog een extra applaus voor de acteurs, mooi spel, goede timing en prachtig evenwicht tussen de twee personages.

Wat een onwaarschijnlijke voorstelling! KOMT DAT ZIEN. ik hoop dat ijs nog hernomen gaat worden, zodat meer mensen deze prachtige ode aan de verbeelding kunnen gaan zien. Joachim Robbrecht is een regisseur van grote klasse die de goede mensen om zich heen weet te verzamelen. briljant spel, een prachtig eenzaam schreeuwend beeld, barokke ongepolijste teksten en een hartverscheurend geluidsbeeld. meer heb ik niet nodig. Lang Leve Theater!
JG

Mooi geluid van Florentijn Boddendijk, superstereo, een heusch geluidsdecor. Eerste scenes mooi, maar wordt per scene minder. De met liefde geschilderde Oud Hollandse Scenes worden cabartesk Sub-burbia bashing. Abke Haring is electrifying en heeft leuke chemie met Walter Bart, maar beide blazen iets te hard voor het intieme Gasthuiszaaltje.