Ja en nee. Aan de ene kant werkelijk prachtige plaatjes die worden neergezet, mooi gebruik gemaakt van de omgeving (zittend op het strand kijken naar de branding); aan de andere kant deed het verhaal er vrijwel niet toe, en waren veel stukken tekst overbodig. Aan de ene kant fenomenaal spel van Mirjam Stolwijk als Cassandra (als enige onversterkt!), aan de andere kant tenenkrommend spel van Carol Linssen, die zijn slechte italiaanse accent niet eens een zin lang volhoudt. En een scene met Agamemnon wordt neergezet als een musicalnummer, inclusief showballet.
Heb ik nou de zwanenzang van de Appel gezien?

De adrenaline stroomt nog steeds wanneer je niet weet waar je moet kijken en je elk moment slachtoffer van de situatie kan worden, maar dat makkelijke truukje belklijft niet. Blijft over: much ado about nothing. Het verhaal dat verteld moet worden (nog knap ingewikkeld ook) kost veel te veel tijd, en is onnodig. Veel gespatter, de 3d-projectie is geinig maar het is uiteindelijk allemaal behoorlijk leeg. La Fura heeft zijn ideëen overleeft, vrees ik.

Eigenlijk had ik het nieuwe werk van Krisztina de châtel, na haar laatste 3 mislukkingen (sinds Lara), afgeschreven, maar naar deze buitenvoorstelling was ik wel erg benieuwd. Het resultaat was mooi om naar te kijken, maar het dansmatige deel van de voorstelling vond ik maar matig. Misschien moet De Châtel zich op andere vormen gaan richten: opera of zo? Daar kan ze de mooie beelden kwijt, zonder dat er oninteressante dans bij komt…

Fijn pareltje: de voorstelling duurt maar een half uur, maar weet daarin veel verhaal samen te ballen. Volop herkenbare situaties, de lulligheid van de Nederlander op vakantie wordt haarscherp neergezet.

Eenvoudig idee (“alles wat mis kan gaan, gaat ook mis”) wordt sterk uitgewerkt. Timing is everything, denk ik. Het introotje, waarin eigenlijk al het volledige verhaal wordt verteld, is al zeer grappig, en blijkt vervolgens onontbeerlijk om de rest te knnen plaatsen.

Niet alleen een leuk uitgangspunt voor een voorstelling, maar alles is ook perfect afgewerkt. Alle details kloppen, opbouw is sterk. Een feestje. (overigens zelden zo’n perfect voorbeeld van eenheid van plaats, tijd en handeling gezien…)

Het dansstuk waarmee wordt begonnen lijkt haast een Jiskefet-persiflage van modern ballet, helaas blijkt dat dit serieus bedoeld is. Tweede deel is letterlijk pauzenummer, waar je langzaam doorkrijgt dat de voorstelling al begonnen is. Charmant eenvoudig. Derde deel is half geslaagd: de ene vrouw speelt aangrijpend, de andere actrice staat er naast maar laat nix gebeuren. Totaal van de drie delen, die weinig met elkaar te maken hebben, is onsamenhangend, onduidelijk.

Prachtig dromerig sprookje, met eenvoudige middelen verteld. 1001-nacht sfeer wordt goed opgeroepen, met zitten op kussens en dadels met muntthee toe. Aan het eenvoudige verhaal merk je dat het eigenlijk een jeugdvoorstelling is, maar je droomt graag mee weg bij deze uitvoering.

Totaal overweldigende beelden en muziek. Ik denk niet dat het echt de bedoeling is dat je het verhaal van de opera kan volgen (getuige de in verbasterd Latijn gezongen tekst), maar toch vind ik dat vreemd als je blijkbaar toch een verhaal wil vertellen (daarom 1 blik). Maar voor oog en oor viel verder zoveel te beleven dat deze kritiek snel wegzakt. M.n. de reuze-rozenkrans was prachtig. Absoluut Holland Festival-materiaal!

Nogal niemendallerig. Gegeven is erg dun, verhaal komt niet echt op gang, uitwerking is niet geweldig. Publiek reageert niet voor nix verbouwereerd als het afgelopen blijkt nog voor er iets is gebeurd.