In het begin moet ik even de toon vatten, maar vervolgens wordt deze Heijermans zeer aangenaam. Mooie bon mots verheffen het geheel ver boven de Hollandse jaren-50 kneuterigheid die van het décor en de kostuums afstraalt. De acteurs spelen allen prima, maar het is vooral de ijzersterke regie die het ‘em doet.

Erg indrukwekkende mini-opera. Mariecke van der Linden openbaart zich als groot talent, die zowel componerend als uitvoerend veel in haar mars heeft. Het verhaal combineert de beklemmendheid van ‘Virgin Suicides’ met de onheilszwangere decadentie van ‘The Secret History’. Petje af!

Erg sympathieke uitvoering; doeltreffend decor, prima spel, het verhaal wordt goed verteld. De voorstelling richt zich duidelijk vooral op jongeren (CKV’ers), die dan ook in grote getalen aanwezig zijn. Uitvoering verdient wat mij betreft het etiket ‘Alle leeftijden’. Klein minpuntje zijn de danspasjes tussendoor, die ik wat overbodig vind.

Een voorstelling vol prachtige ideeën en goed acteerwerk; Eelco Smits is prachtig tragikomisch, Herman Gilis doet erg goed werk, mooi decor, geweldige tentjurk van Lena. Maar het geheel overtuigt toch niet, want het is veel te traag. Natuurlijk, het gaat over verveling, maar de traagheid werkte voor mij simpelweg niet.

Wat een opgeklopte artistiekerigheid! Normaal gezien is de tekst van dit stuk sterk genoeg om gemakkelijk overeind te blijven, maar tegen deze fratsen is ook Sophocles niet bestand. Mise-en-scene en verhaal lijken geheel los van elkaar te staan, beeld ondersteunt de tekst geen moment en lijkt alleen bedoeld te zijn om kunstzinnig-diepzinnig over te komen. Dit lijkt me het soort voorstelling die vragen om een Aktie Tomaat… ik houd het maar bij aktie Gouden Tomaat.
Kleine toevoeging: een gewei voor het zeer jonge, grotendeels schoolgaande publiek, dat muisstil bleef tijdens zo’n draak van een voorstelling.

Gemengde ervaring, zoals mag blijken uit de geweiscore. Aan de ene kant hebben we Carice van Houten en Marlou Gorter, die gewoon heel goed spelen en zingen. Sanne Wallis de Vries en Jenny Arean doen gewoon hun ding, prima, nix mis mee. Aan de andere kant een vreselijk slechte Paul de Leeuw (toch al ongeloofwaardig als intellectueel), die niet eens zijn lach kan houden, en geen moment laat zien überhaupt moeite te willen doen. Mooie liedjes van Schmidt en Bannink, goed ensemble, maar door de slechte geluidsmix nauwelijks te verstaan. En er is dusdanig in het verhaal gekort, dat het einde bijzonder plotseling is. Ik snap dat de oorspronkelijke versie te lang was, maar waarom dan een overbodig nummer over hoedjes er 2 keer instoppen? Annie MG verdient beter.

Briljante voorstelling van Carver! Rene van ‘t Hof is de meest geweldige muis die ik ooit heb gezien, Joke Tjalsma speelt prachtig verstild als verwaarloosde echtgenote. Een paar hilarische momenten, maar ook bij vlagen indrukwekkend (zoals de uitvaart, met mooie Alan Lomax worksong). Ik zag de eerste 3 afleveringen: wie weet er hoe het afloopt?

Indrukwekkend acteerwerk van vrijwel alle acteurs, in het bijzonder de broertjes Fedja van Huet en Wim Opbrouck. Betty Schuurmans valt daarmee vergeleken wat tegen, ze benadert de rol als een kruising tussen VPRO’s “Zaai” en het kindstemmetje van Carola Arons.
Het blik is voor het feit dat ondanks al het acteergeweld de voorstelling maar op één moment daadwerkelijk weet te raken: wanneer ‘Girleen’ haar vergeefse liefde voor meneer pastoor betuigt. Alle andere scenes blijven skin-deep plaatjes kijken.

Het idee om Beckett door cabaretiers te laten spelen is op zich heel aardig, maar in deze voorstelling blijkt goed dat je dan wel de goede cabaretiers moet uitkiezen. Justus van Oel komt niet veel verder dan wat gekke bekken trekken en tekst spugen, Viggo Waas is niet veel beter. Alleen Peter Heerschop weet met zijn tragikomische/deadpan gezicht goed humor èn diepte te geven aan de tekst, en verdient een gewei.

Ik heb het hele stuk geboeid zitten kijken, maar blijf toch onbevredigd aan het eind; naar wat ik heb zitten kijken is me nog niet duidelijk. Over het verhaal van Macbeth ging het in ieder geval niet echt. Af en toe prachtig toneelbeeld. Veel nadrukkelijk contact met publiek (tja, Mafaalani). Veel te lang einde, maar dan weer wel Britney Spears en Adamo combineren op een traporgel tot slot… Blikken kan ik niet geven aan een voorstelling die het publiek (letterlijk) vraagt met tomaten te gooien, maar veel geweien zitten er dus ook niet in.