Ah! Moderne dans op z’n Duits. 36 mensen lopen figuren terwijl er op de achtergrond een vrouw een solo heeft met een flinke bal deeg. Het is fijn af en toe eraan te worden herinnerd dat er veel kan met weinig maar lopen en kneden alleen is niet genoeg om de aandacht vast te houden, ookal duurt de voorstelling maar een uur. Ook een blik voor de knipperscène in het midden die veel te lang duurde. En een gewei voor dat meisje van de mime-opleiding waar ik al zo lang niets meer van hebben gehoord.

De jonge cast doet het errug goed. Mooi spel, alleen een beetje merkwaardige tekst. Aus en Johan D. zijn na de voorstelling verwoed kletsend gesignaleerd, maar hebben zij het net zo leuk gehad als wij Moosers met de acteurs? Vast niet.

Weer! Ze doen het gewoon weer. Weer zo’n saai stuk over de verloedering van de mens. Weliswaar een leuk decor (ik wil ook zo’n bed; lijkt me kicken) maar het stuk zelf wil maar niet op gang komen - hoe hard de spelers ook hun best doen. Veel speelt zich af achter op het toneel en jongens: dat is best ver weg!
Als de acteurs na de voorstelling ook nog zelf de vloer opvegen is het net alsof er niets is gebeurd. En zo voelt het ook.

Vier Bijlmerbewoners. Vier verhalen. Drie Surinaamse en een Amsterdams. Tussen Paramaribo en Ajax zit verdomde weinig verschil. Toch een opmerking: het publiek was te wit (gelukkig was dat de volgende avond minder en de voorstelling naar verluidt een stuk leuker!)

Hoera voor het Openluchttheater! Hoera voor de belangrijkste Brit van het Millennium. Hoera voor Peter, Porgy, Geert, Ad, Rutger, Marcel, Lies, Felix-Jan, Kristen, de 2CV en golfplaat. Drie geweien! En een blikje voor Oscar omdat hij zo’n belangrijk voorwoord heeft geschreven en misschien de nieuwe Rijnders wordt.

De typetjes zijn soms wat plat en makkelijk gekozen maar toch plezant. Alle eindexamenstudenten hebben wel momenten dat ze de kern raken en niet alleen staan te geiten. Iemand vroeg mij onlangs: Waarom spelen ze het? Ik zou willen zeggen: Het is komedie. Het is eindexamen. Het is feest. Tjebbo krijgt een gewei omdat hij zijn jaar toch mooi heeft kunnen afsluiten.

Het is een ingesleten vooroordeel dat Mime alleen maar gebaar is. Disguise Ltd. bewijst dat Toneel en Mime elkaar prima kunnen aanvoelen.
Dit is goed.
Dit is cool.
Dit heeft kloten!
Drie geweien en eentje erbij omdat ze een blikje hadden teruggegooid inyour FACE!

Het nare met compilaties is dat je de verschillende onderdelen vaak moeilijk kan scheiden. ‘Groot en Klein’, ‘Jubileum’ en ‘Furcht und Elend des dritten Reiches’ stonden voor de pauze op het programma. Het werd een beetje een zoektocht naar de verschillende stukken. Wel erg gelachen om de deurbelscene. Je moet iedereen toch aan de beurt laten.
Na de pauze was ‘Hoofd zonder wereld’ zeer degelijk. Met een wrang gevoel ging ik weg: ik trouw niet met mijn huishoudster!

Wat is het toch eigenlijk allemaal simpel. Je wil gewoon een vrouw en om dat te doen ontworstel je je aan het stof waar je in leeft, verschiet je steeds van kleding, sleep je geluidsapparaatuur overal heen en bereid je een romantisch diner. En als vrouw ontferm je je dan een beetje over die stakkers anders bakken ze er niets van. Een heerlijke voorstelling!

Er zijn van die vorstellingen die je je er pijnlijk van bewust maken dat je ouder wordt. ‘Balen’ is zo’n voostelling. Ik zit kennelijk nu al vol met de vooroordelen die ik toen ik 16 was ook niet kon hebben van de mensen die toen dertig waren.
Maar ik miste het vuur van bijvoorbeeld een voorstelling als ‘Rapido’. Maar dat ik de jeugd niet meer begrijp is volkomen duidelijk.