Een documentaire videovoorstelling. Ik had het nog niet eerder meegemaakt. Het speelt in een klein plaatsje (paar huizen) in Colorado, genaamd Bonanza. De belangrijkste huizen hebben de makers nagebouwd op een soort modeltreintjesspoorbaan. Daaronder hangen vijf schermen, waarop je de bewoners van die huizen volgt. Eerst lijkt het allemaal gezellig en mooi, langzamerhand kom je erachter dat het een en al haat en nijd is. Het is dus tóch theater en hoort thuis op Festival aan de Werf en niet op IDFA. Ik vond het mooi.

Weer een erg goed idee van Lotte van den Berg om ons op een andere manier naar de wereld te laten kijken. We zitten in een grote doos op het Janskerkhof en kijken door een groot raam naar buiten. Van buitenaf kunnen de voorbijgangers ons niet zien, maar ze kijken wel geïnteresseerd naar de doos en het spiegelende raam, waardoor het soms lijkt alsof ze het wel weten dat wij daar zitten. Vier acteurs hebben hun uitvalsbasis bij ons binnen, maar gaan steeds op pad in de stad. Zij hebben kleine microfoontjes bij zich die soms aan staan en soms niet. Ook wordt er af en toe een soundtrack bij de werkelijkheid gespeeld. Meer dan een uur zit je gefascineerd naar de stad te kijken. Heel vermoeiend blijkt dat te zijn en zelfs als je de doos verlaten hebt is het moeilijk ermee op te houden. Missie van Lotte geslaagd, lijkt me.

De openingsvoorstelling van Festival aan de Werf speelt zich af in een groot bouwsel van bamboe in het Griftpark. Als bezoeker mag je ronddwalen langs allerlei plekken waar kleine acts doorlopend worden opgevoerd. Raadsels oplossen en daar liedjes over zingen, geïmproviseerde verhalen etc. Het geeft een leuke sfeer, lekker in het zonnetje, maar onststijgt vaak niet het niveau van ‘mmm, geinig’.

Wat een hilarische voorstelling (voor iedereen vanaf 6 jaar) van het Vlaamse Studio Orka. Eigenlijk moet ik er niks over verraden, want het is allemaal supergeheim wat er in de kleine tent van Lava bodemonderzoek gebeurt. Het heeft te maken met een belangrijke ontdekking onder de grond. Leuke acteurs en vooral erg goede publieksinteractie, die aanslaat bij jong en oud.

Ik vond Goed wel Goed. Leuke acteurs! Met name Erik Whien en Stefan Rokebrand. Grappig thema dat ze tot in het extreme hebben doorgeassocieerd. Gewoon een fijne Paradevoorstelling: luchtig zonder dat het al te flauw wordt.

Mijn tweede en derde Cordobavoorstelling in één. Gelijk achter elkaar twee OT-voorstellingen. De eerste is Al Tasrif, een nieuwe voorstelling met Marokkaanse acteurs van Gerrit Timmers (die ook zelf meespeelt). In de folder staat dat er NL boventiteling zal zijn: die is er niet. Er wordt Nederlands en Arabisch door elkaar heen gesproken. Ik vind dat wat lastig te volgen. Ook het verhaal spreekt me niet echt aan: twee geneeskundigen uit vroeger tijden gaan met elkaar in discussie, de assistent van de één maakt de dochter van de ander zwanger. Het zou een filosofische thriller moeten zijn, maar dat kwam niet echt uit de verf. Mijn waardeloze slavin sprak me meer aan. De actrices nemen ons mee terug in de tijd naar Cordoba in de middeleeuwen en spelen een mooi verhaal over een Friese(!) slavin die wordt verkocht aan een Moorse vrouw en haar echtgenoot. Goed acteerwerk van de twee dames en een ontroerend verhaal.

Goed initiatief dat Cordobafestival. Niet alleen vanwege het actuele thema ((niet)vreedzaam samenleven van godsdiensten), maar ook vanwege het simpele feit dat het interessant is om verschillende theatermakers met een en hetzelfde thema aan de gang te zien gaan (nu eens geen voorstelling over hun eigen levens en frustraties). Jammer dat de kaartjes zo duur zijn en dat de voorstellingen zijn geconcentreerd in een korte periode, daarom heb ik er maar twee kunnen zien. Woord was de interessantste. Het concept collegevoorstelling is echt erg goed. Hadden we maar zo geschiedenisles gehad, verzuchtten veel mensen. Leuk is ook dat de architect, zijn assistent en de secretaresse het niet altijd eens zijn over wat ze willen vertellen over de geschiedenis van de bouwkunst, de tempel van Jeruzalem, de wereldgodsdiensten: ze hebben elk hun eigen invalshoek en zijn ook niet altijd zeker van hun zaak. Resultaat: een vermakelijk en leerzaam collegeuurtje over een onderwerp waar je best nog eens een boekje over wilt lezen…

Ik sluit me aan bij de eerdere minirecensies met tomaten. De acteurs doen het goed, het is best leuk om naar te kijken, maar waarom moet dit 5 uur duren, het kan ook in 2. De zogenaamde wisseling van perspectief in de drie gedeelten is niet meer dan het toevoegen van nog meer scenes tussen de scenes die je al gezien hebt. Het voegt niks toe. Ik heb een prettige avond gehad, maar het raakte me niet en ik ben bang dat ik deze voorstelling overmorgen weer vergeten ben.

Hartstikke leuke kroegvoorstelling gebaseerd op tv-serie uit de jaren 60. Die had ik natuurlijk nooit gezien (nog niet geboren) en de spelers van Annette Speelt ook niet (de banden zijn vernietigd!!), maar het is toch herkenbaar. De hele avond is een protestavond tegen sluiting van Café het Schaap met de Vijf Poten in de Jordaan en de sfeer is daar ook naar. Het publiek leeft mee, zingt mee, polonaiset over straat. Maar het wordt niet plat, het is geen parodie, het is echt, ontroerend en zelfs actueel. En dat vond ik er zo goed aan!

Hele leuke voorstelling over ‘hoe mensen met elkaar omgaan’. Het is een soort dialoog tussen publiek, acteurs en de verschillende personages die ze spelen en dat gaat steeds in elkaar over. Het thema is: iets kwijt zijn (en dat kan ook je tekst zijn…) Astrid van Eck is heel erg grappig, wat een gezichten kan die trekken! Ook de vechtscene tussen Rolf (van Victor) en Ankie van Grunsven is hilarisch. Ik heb nog geen andere Paradevoorstellingen gezien, maar ik gok dat dit een van de toppers is!