Mijn tweede en derde Cordobavoorstelling in één. Gelijk achter elkaar twee OT-voorstellingen. De eerste is Al Tasrif, een nieuwe voorstelling met Marokkaanse acteurs van Gerrit Timmers (die ook zelf meespeelt). In de folder staat dat er NL boventiteling zal zijn: die is er niet. Er wordt Nederlands en Arabisch door elkaar heen gesproken. Ik vind dat wat lastig te volgen. Ook het verhaal spreekt me niet echt aan: twee geneeskundigen uit vroeger tijden gaan met elkaar in discussie, de assistent van de één maakt de dochter van de ander zwanger. Het zou een filosofische thriller moeten zijn, maar dat kwam niet echt uit de verf. Mijn waardeloze slavin sprak me meer aan. De actrices nemen ons mee terug in de tijd naar Cordoba in de middeleeuwen en spelen een mooi verhaal over een Friese(!) slavin die wordt verkocht aan een Moorse vrouw en haar echtgenoot. Goed acteerwerk van de twee dames en een ontroerend verhaal.

Al Tasrif/Mijn waardeloze slavin is een voorstelling uit twee verschillende delen opgebouwd. Het eerste deel, ‘Al Tasrif’, speelt zich af in Cordoba, waar een Italiaanse arts uit Salerno met zijn dochter de beroemde Abulcassis bezoekt. Deze Abulcassis is de beroemdste chirurg ter wereld, en heeft een medische encyclopedie van 30 delen geschreven. Het is dus maar de vraag of de Italiaanse arts gewoon uit wetenschappelijke nieuwsgierigheid op bezoek is of omwille van bedrijfsspionage. Op het pamflet wordt de voorstelling omschreven als een filosofische thriller, maar erg spannend was het niet, vond ik. Opvallend was dat de voorstelling deels in het Nederlands en deels in het Arabisch werd gesproken, op zich een leuk idee, maar het spel erbij en het voortdurende filosofische gebabbel van de twee artsen kon mijn aandacht niet overtuigend vasthouden. Bovendien vond ik het spel van alle vier de acteurs uitermate slecht. Tussen de bedrijven door moest er ook nog een liefdesrelatie opbloeien tussen de dochter van de Italiaanse arts en de assistent van Abulcassis, maar dit kwam erg slecht naar voren vond ik. Tel hierbij het slechte, onduidelijke einde op, en je hebt een zeer ontevreden toeschouwer.
Gelukkig voor mij was er nog een deel, namelijk ‘Mijn waardeloze slavin’. In dit deel van de voorstelling stellen twee vriendinnen, een blank en een donker meisje, zich voor of ze in een andere plaats en tijd, bijvoorbeeld Cordoba, 1000 jaar geleden, ook bevriend hadden kunnen zijn. Vervolgens gaan we met ze terug in de tijd en zien we hoe het Hollandse meisje als slaaf verkocht wordt aan de man van de rijke donkere vrouw, die ook nog moet toezien hoe de blanke slavin de bijvrouw van haar man wordt. Toch ontstaat er een soort haat/liefde verhouding tussen de twee vrouwen, en ze besluiten samen te vluchten. In dit deel van de voorstelling vond ik de (overigens andere) acteurs heel goed en overtuigend spelen. Fabian Jansen, die de man speelde in dit verhaal, was erg komisch. Er zat genoeg vaart in de voorstelling en niet van dat oeverloze geklets zoals in het eerste deel. Ook Romana Vrede, die de donkere rijke vrouw speelde, was erg goed en komisch in het uitbeelden van emoties. Overigens zag ik ook het verband tussen de twee delen niet zo duidelijk in, het enige wat de twee voorstellingen met elkaar te maken hebben is dat ze zich beiden in Cordoba afspelen. Al met al vond ik het tweede deel een stuk aangenamer om naar te kijken, en ging ik toch niet met zo’n naar gevoel het theater uit.