Hartstikke leuke kroegvoorstelling gebaseerd op tv-serie uit de jaren 60. Die had ik natuurlijk nooit gezien (nog niet geboren) en de spelers van Annette Speelt ook niet (de banden zijn vernietigd!!), maar het is toch herkenbaar. De hele avond is een protestavond tegen sluiting van Café het Schaap met de Vijf Poten in de Jordaan en de sfeer is daar ook naar. Het publiek leeft mee, zingt mee, polonaiset over straat. Maar het wordt niet plat, het is geen parodie, het is echt, ontroerend en zelfs actueel. En dat vond ik er zo goed aan!

35 Jaar geleden was “Het schaap met de vijf poten” op tv. Een serie van 8 afleveringen lief en leed in een bruin Jordaan-cafe.
Bij binnenkomst luid de bel. Ik zeg tegen mijn partner: “rondje van de zaak!” en verdomd: iedere bezoeker krijgt een drankje. Op de cafetafeltjes staan pinda’s en ze gaan rond met blokjes kaas. De toeschouwers zijn de gasten in het cafe. De liedjes worden meegezongen en er volgt een heuse polonaise. Tot zover wordt het een leuk onvervalst Amsterdamse avond.
Maar de acteurs doen iets meer dan imiteren, persifleren en parodieren: zij citeren, actualiseren en relativeren. En dat is een wezenlijk verschil: zij spelen niet de rollen, zij spelen de acteurs die de rollen speelden. En dat is bijzonder aardig, met name in het geval van Thijs Romer die zijn opa speelt. Een bijzondere hommage door de verbluffende gelijkenis in fysiek, stemgeluid en gebaar. (De citaten uit Baantjer laten zien dat Römer Jr. de rol van de Cock straks zo kan overnemen). Ook de passages over “deze” en “andere” kunst tillen de voorstelling naar een hoger plan. Vandaar waarschijnlijk ook de ruime belangstelling voor deze voorstelling uit “het wereldje”. Op onze doordeweekse dinsdag waren Henk Schiffmacher (als gastspreker), Peter Blok, Gerardjan Rijnders en -nota bene- Eli Asser aanwezig. Maar ook een damesclubje op een avondje uit. En allen hadden een leuke avond.
En dat is bijzonder.
Hulde voor deze voorstelling, voor de acteerprestaties, voor de 4-koppige band: het staat als een huis. En de toegangsprijs voor deze voorstelling bedroeg 10 euro:inclusief alles. Het kan dus nog wel!! Annette Speelt heel goed!

Een voorstelling in een café in de Jordaan. Ja, het lijkt gewoon of je daar bent. In werkelijkheid zit je in de kleine zaal van theater Bellevue. Tijdens de voorstelling van ‘t zal je kind maar wezen’ zit je gezellig op caféstoelen aan tafeltjes met van die foute, ouderwetse lampjes. Aan de wanden hangen geborduurde spreekwoorden, kitsch schilderijen en vele soms vergeelde foto’s. De acteurs van Annette Speelt laten het café leven en vertellen met een heerlijk plat Amsterdams accent wat hen frusteert, wat ze verlangen en waar ze bang voor zijn. De levendigheid wordt verhoogd door de liedjes van de serie uit 1969 waar de voorstelling op is gebaseerd. Zelf was ik toen nog lang niet geboren maar meezingen met de liedjes was geweldig. Bijna vakantie… Dat is echter geen reden om niet naar deze voorstelling te gaan. Deze feel good voorstelling moet je gewoon zien! Het is het ideale begin om in de zomerstemming te komen. Van mij mag Annette Speelt zo met deze voorstelling naar de Parade!