De laatste voorstelling van de reeks, tenminste als ik de flyer mag geloven. Dus de publiekstrekkende of afstotende functie van een recensie is niet meer van toepssing op deze minirecensie.

Zonder twijfel de beste voorstelling die ik in jaren heb gezien. Hier zijn geen geweien genoeg voor. Wat een weergaloze interpretatie van een klassiek verhaal.

DOM, DOM, DOM, DOM.

“Fris theater” oordeelde m’n aloude theatergids en -kompaan uit de Zaanstreek. En dat was het ook.

Jaah, zo zie ik de popmuziek graag! Gitaren, platenspeler, wat toetsen, Michael Cassio op drums en een prima zangeres. En dan Jago, die zo tussen de bedrijven door de zang voor zijn rekening neemt.

Na de ‘klassieke variant’ van Toneelgroep Amsterdam weer eens een moderne versie.

Het prettig eigengereide Bossche gezelschap bouwt bescheiden aan een mooi oeuvre waarin radicale bewerkingen van klassiek materiaal gecombineerd zijn met nieuwe teksten vol plattelandsdrama van auteur

Mooie voorstelling over 2 meisjes die samen een verhaal vertellen over het “samen zijn”, door 2 enthousiaste en sterke meiden (Wendell Jaspers en Kim Zonneveld).

Ik heb al heel wat wisselends van WvK gezien en zo goed als deze keer is het nog nooit geweest. Kon me bij andere stukken nogal storen aan het grote verschil in acteerprestaties.

Deze voorstelling zag ik eigenlijk op uitnodiging van mijn ouders. Zij gaan niet zo vaak naar het theater als ik, maar ik was benieuwd wat ze hadden uitgezocht.