Als twee partijen fusie hebben, hebben er twee geduld. En later nog maar één, hoop je dan.

Grunberg schreef een hilarisch boekenweekgeschenk in 1998: ‘De heilige Antonio’. Deze tekst is de basis voor vijf jonge acteurs uit Utrecht.

Ik heb deze voorstelling met heel veel plezier bezocht. ‘De Heilige Antonio’ weet een mooie balans te vinden tussen komedie en tragedie.

1 gewei voor Arnon Grunberg. 1 gewei voor Erik Snel, die solliciteert naar de titel ‘meest ondergewaardeerde regisseur van Nederland’. 1 gewei voor de broertjes Andino.

140 scholieren in een veel te grote zaal die 2,5 uur ademloos zitten te kijken.Het was een wonder!

Ik kwam, zag en was weer overrompeld. Eerlijkheid gebied dat het onderwerp me a priori niet aansprak: Eenieder een comeback!

(Ik ga ervan uit dat de lezer van deze recensie op de hoogte is van de inhoud van deze voorstelling, dus dat laat ik maar even buiten beschouwing)

Een reünie is doorgaans iets voor masochisten, vind ik. En in die mening ben ik vanavond weer eens gesterkt door Aluin.

Hoewel geen uitgesproken liefhebber van solo-toneel toch in een opwelling kaartjes gekocht voor Saint Denis van Aluin. Misschien omdat Aluin me al vaker verrast heeft.

3 uur theater is een voetbalwedstrijd in het knusse stadionnetje de Kikker in Utrecht.