Meestal ben ik niet zo’n fan van voorstellingen van 2 en een half uur zonder pauze… Bij Aluin had het zelfs nog wel langer mogen duren.

Coriolanus van Aluin loopt nog tot 1 maart. Je moet je dus haasten om nog net één van de allerbeste voorstellingen van dit jaar ter gaan zien. Maar doe dat als ‘m gemist hebt.

Oei, wat saai. In een poging Coriolanus helder te spelen, is Aluin helemaal doorgeslagen in rood op rood op rood te stapelen. Ze spelen het stuk niet, ze leggen het uit.

Met vaart gespeeld en goed ook bij tijd en wijle, maar het leek me wel een beetje een Dood Paard kloon: recht op het publiek spelen, voorstellen, uitleggen, commentaargrapje hier en daar etc.

Benieuwd geworden door de prachtige recensie in de NRC ging ik naar de voorstelling Coriolanus, gespeeld door de mij tot op heden onbekende groep Aluin.

Voorlopig is mijn antwoord op de vraag “Wanneer heb je voor het laatst gehuild?”: 13 december. Gelachen ook trouwens, gisteravond (maar dat doe ik wel vaker).

Groep, geheel in stijl met de rest van Lowlands, probeert geluidsoverlast van de rest van het festival te compenseren door zelf nog meer lawaai te maken.