In een afgeladen kleine zaal van Theater Kikker zag ik Brabants voor Beginners. De acteurs hebben een aantal situaties en verhalen voorbereid waarin ze zich Brabants voelen, zo melden ze ons bij aanvang. Op een allerkneuterigste manier worden er allerlei melige scènes gespeeld en uitgebeeld die ons als publiek in de wereld van de Brabander moeten trekken. Ik zelf als nuchtere Groninger, kan er maar moeilijk in meekomen, maar tijdens het stuk worden er gezegdes, alternatieve spellingen en wetenswaardigheden over brabanders geprojecteerd op het achterdoek. Die projecties bieden reflectie op de scènes en door de combinatie begin ik te begrijpen wat de zuiderlingen bezielt zich zo te gedragen. Bovendien wordt de voorstelling gaandeweg steeds persoonlijker. Zo begin ik toch iets te begrijpen van het stereotype waar wij in het hoge noorden niets van moeten weten en, sterker nog, beginnen het echte mensen te worden. Door de combinatie van stukjes, projectie, muziek en verkleedpartijen is het misschien allemaal wat aan de conceptuele kant en moet ik erg veel werk verzetten om het bijelkaar te krijgen, maar ik heb toch het idee dat ik nu meer weet van het leven onder de rivieren…

De eerste voorstelling van de veelbelovende nieuwe theatergroep Sonja. Een grimmige tekst van Anthony Neilson, indringend gespeeld door jonge spelers Anna Hermans en Joost Dekker. Een relatie die eigenlijk al over had moeten zijn, wordt door een nieuwe wending opnieuw op scherp gezet. Chronologisch aanvankelijk verwarrend, maar vervolgens daarin ook verrassend en tot het eind toe spannend. Joost Dekker speelt dan weer groots en brutaal, dan weer klein en ingetogen, een man die gevangen zit tussen zijn gevoel en zijn verstand. Anna Hermans hakt op hem in met een psychologische oorlogvoering die tot het eind toe blijft boeien.
Dit alles onder begeleiding van pianist Erik Woltmeijer die met zijn minimale, dissonante composities de slepende kwestie goed weet te vatten.
Een tomaat vanwege het fletse lichtplan waarin het decor soms goed tot zijn recht komt, maar soms ook aan stukken belicht wordt en de dynamiek van de voorstelling, die nog niet helemaal goed zit. De overgangen tussen scènes moeten nog iets flitsender en kunnen nog beter worden ingezet door de acteurs… maar dan heb je ook wat!