Indrukwekkende voorstelling die het midden houdt tussen kleinkunst en theater. De spelers hebben zich vooraf verdiept in leven en werk van Pasolini en dat is in ‘Pasolini’ terug te zien. Een voorstelling waarbij je je niet op je gemak voelt, maar die je wel aan het denken zet. Met Pasolini’s (Marcus Azzini’s) moeder als constante factor op de achtergrond aanwezig. Dit geeft het stuk extra lading.

Een kleine productie van Toneelgroep Oostpool door Remco Melles die ook wel bij mensen thuis gespeeld wordt. Het is te hoog gegrepen deze monoloog te spelen, meen ik. Melles moet in zijn eentje ontzettend hard trekken om de aandacht van het publiek vast te houden. De tekst van de monoloog helpt hem daar ook niet bepaald bij. Het enige wat hij doet is het verloop van een film beschrijven. Je gelooft niet dat hij het werkelijk zo belangrijk vindt wat er op het scherm gebeurt en we raken de draad van het verhaal kwijt. We stoppen met luisteren. Een grote uitdaging, maar mislukt experiment.

Spetterend theater van de bovenste plank. Het Noord Nederlands Toneel gaat in reprise met de voorstelling ‘Onder Vrouwen’ door Wimie Wilhelm, Margôt Ros en Bodil de la Parra. En terecht. Onder Vrouwen houdt het midden tussen een theatervoorstelling en een cabaretshow, al zou ik het eerder onder de laatstgenoemde categorie rekenen. Muziek. Glitter and glamour. Liefde. Seks. Een lekker ontspannen voorstelling door vrouwen voor vrouwen (en die man die het aandurft). Met een grote glimlach kom je het theater weer uit.

Prachtige vormvondsten gepaard met korte maar krachtige, soms humoristische, soms schrijnende teksten. Geweldig spel, versterkend geluid, mooi licht. Er wordt als het ware een droomwereld opgeroepen waar we na de voorstelling hard uit wakkerschrikken. Vanaf nu voor altijd groot fan van Carver. Kijk uit naar de nieuwe voorstelling!