Indrukwekkend acteerwerk van vrijwel alle acteurs, in het bijzonder de broertjes Fedja van Huet en Wim Opbrouck. Betty Schuurmans valt daarmee vergeleken wat tegen, ze benadert de rol als een kruising tussen VPRO’s “Zaai” en het kindstemmetje van Carola Arons.
Het blik is voor het feit dat ondanks al het acteergeweld de voorstelling maar op één moment daadwerkelijk weet te raken: wanneer ‘Girleen’ haar vergeefse liefde voor meneer pastoor betuigt. Alle andere scenes blijven skin-deep plaatjes kijken.

Toegegeven, het was een lange zit. Om 10 minuten voor middernacht rolde ik de zaal uit. Maar het was het meer dan waard. Fedja van Huêt (op krukken en in rolstoel met toeters en bellen) en Wim Opbrouck waren aandoenlijk als de twee broertjes die elkaar letterlijk voortdurend in de haren vlogen. Na de pauze kakte het een beetje in met dat gedoe met de pastoor en het vuurtorenlicht. Betty Schuurman was mooi als Maureen, prachtige momenten waarin je haar pijn en wanhoop in je onderbuik voelde. Maar hét moment van de voorstelling was Frieda Pittoors die meteen na de pauze haar piespot leeg gooide in de afwasteil. Magistraal!

Dreamgirl, the Trip is niet echt theater. Schrijver Ernest van der Kwast draagt zijn tekst (over een jongen die verdwaald raakt in de pornowereld) voor vanachter een katheder, begeleid en onderbroken door wonderkind en componist van de muziek Joey Roukens op vleugel en keyboard en een zangeres en een band. Ik heb mensen gesproken die nog nooit zoiets slechts hadden gezien en mensen die het hartstikke goed vonden. Ikzelf vond de tekst erg vermakelijk (gewei) en goed voorgedragen door van der Kwast (nog een gewei). De combinatie met de muziek werkte af en toe ook erg goed (gewei), vooral als het stuk zijn climax bereikt. Jammer was dat het geheel wat statisch was omdat er in het geheel niet in werd geacteerd (tomatenpuree), nog jammerder was dat de zangeres niet kon zingen (tomatenpuree 2).

Erg geestig. Opvallende opstelling die ook ik niet zal verklappen. Ik vond alleen de dramatische wending niet nodig. Was leuk en ontroerend genoeg.

1 gewei voor het decor, 1 tomaat voor het niet gebruiken daarvan. Verder tomaten voor de kleding in deel 2 (waterlooplein-look) en de toneel/kleinkunst-studenten die voor mij niks toevoegden. Verder vond ik deel 1 nog wel te pruimen, deel 2 gruwelijk.
Leuk detail: ik zat naast Mary Dresselhuys en die viel er -licht ronkend- bij in slaap.

Op het eerste gezicht zag het er indrukwekkend uit. Een groot opera-achtig decor en felle lampen die het publiek achter hun folders schuilen deed. Kort daarna echter deed het mij meer onderuitzakken van moeheid. Het had met iets meer pit een prachtige voorstelling kunnen zijn. Ik had er ook veel van verwacht. De emoties die het stuk op sommige momenten voort moest brengen, kwamen bij mij totaal niet aan. Jammer

Geweldig, tranen in mijn ogen van het lachen maar op andere momenten ook bijna van het trieste gevoel wat het stuk naar voren brengt. Een perfecte wisselwerking tussen twee uitersten. Mooi decor, mooie kostuums en knap acteerwerk.

Voor mensen zoals ik die niet zo snel naar een opera zouden gaan: hij is geweldig! JajaJA ik heb echt genoten, de enige ergernis was er toen het na een uur en een kwartier al afgelopen was! IK WIL MEER!

Van Reek en Ten Bosch maken onbeschrijflijk theater: ze toveren je beelden voor uit het ongerijmde, het onbenoembare, beelden die precies doen wat beelden móeten doen: je verbeelding aan het werk zetten. Dan weer twee scharrelende vrouwtjes, in de weer met onbestemde vruchten, dan weer weer gemaskerden met fallus-lange neuzen, dan weer een weer onbestemde, maar o zo zorgvuldig uitgevoerde handeling met met dierenhuiden. En zo gaat dat door. Geen verhaal, of beter, zoveel verhalen als je zelf maar bedenken kan. En dat alles net een prettig-ouderwetse ambachtelijkheid. Beeldend theater zónder alle toeters en bellen van de moderne multimedia (al is het begeleidende geluid van Ruud van der Pluym in al in zijn bescheidenheid prachtig).
Theater- en festivalprogrammeurs: meteen gaan kijken!!

Ik ben waarschijnlijk verpest door voorkennis. Het viel me allemaal nogal tegen en destemeer omdat ik het idee zo goed vond.