Naast dat het dus een erg goede voorstelling is vooral toch nog even uw aandacht voor de buitengewoon prachtvolle en intelligente vertaling…
Langzaam stijgt Dood Paard op mijn lijstje van favoriete groepen. Ze zijn een acquired taste, je moet er naar leren kijken. Maar als je dan voorbij de droge tekstbehandeling en het totale gebrek aan theatraliteit kunt kijken, blijkt zich daarachter een enorme helderheid en ook veel humor te verbergen. Toch blijf ik het jammer vinden dat ik er zo weinig bij voel. Rationeel begrijp ik Brutus, maar emotioneel laat hij me nogal koud.
Om te beginnen: de vertaling is echt geweldig. Dicht bij het origineel, maar heldere spreektaal. En vervolgens ook erg goed gebracht; alleen Gillis Biesheuvel vind ik weinig geloofwaardig in zijn tekstbehandeling. Een tikkeltje aan de lange kant, dat wel, de tweede helft is wat traagjes. Eigenlijk herken ik alleen aan de gezichten van de acteurs terug dat dit de mensen zijn geweest die ‘Blaat’ maakten…
Ik word helemaal boos van al die tomaten, doodpaard laat in ‘Blaat’ precies zien, wat een zielig kontlikkend wereldje het ‘theater en kuntenwereldje’ vaak is. Dat er naar het theater (behalve naar joop vd ende natuurlijk) eigenlijk bijna alleen maar theatermakers gaan weet iedere theatermaker, en daar vind ik het zo goed dat dood paard, effe lekker aan hun eigen publiek laat zien wat een sukkels ze eigenlijk zin. de voorstelling is echt goed gespeeld, goede tekst ook, goed decor, goede regie, het is dat ik maximaal 6 geweien kon geven…
Wat is het leven toch prachtig: juist als ik overweeg te stoppen met roken, laat Dood Paard de Cosmic vol met rook staan maar rookt zelf niet! Terwijl ze toch zo goed belangrijk kunnen roken! Ze kunnen dus ook belangrijk toneel maken. Dat gezeur over dat ‘lege toneelbeeld’? Er lag een hele leuke knuffelleeuw, een prachtig windapparaat, ze hadden coole kleren aan en er was Elvis. Ik vond het allemaal woest opwindend.
De vele vernietigende minirecensies van Dood Paard voorstellingen op Moose maakten mij uiteraard zeer nieuwsgierig, want slecht theater zie ik veel te weinig. Wat een teleurstelling dus dat ik deze voorstelling eigenlijk heel erg leuk vond. Fijn Shakespeare gespeeld, met grappige vondsten (de zeepvloer was top). Bah, waar moet ik nou weer heen voor echte troep?
Mooi geacteerd, dat zeker. Geweldige kostuums, niets meer aan doen. Prachtige taal, dat ook. Maar waarom moeten Theatercompagniestukken minstens drie uur duren? Deze voorstelling was veel strakker geworden als flink was geknipt in de tekst. Ik denk dat de tegenstellingen tussen beide koninginnen dan werkelijk tot de essentie had kunnen worden teruggebracht.
En onbetwist de mooiste scène was direct na de pauze als Maria Tamar van der Dop Stuart haar koninklijke waardigheid laat varen. Daarom toch maar geen tomatenblikjes.
Erg leuk, gewoon erg leuk en mooi, gewoon lekker kijken. Leuke actrices Feike Looyen en Leyla Cimen! Gewoon heel leuk, lekker verkleden, beetje dansen, ruzie maken, typetjes doen, gewoon lekkere voorstelling!
Bart Klever is echt een geweldige acteur, echt heel goed; een man waarvan je gaat houden als je hem ziet spelen. De tekst was ok, maar wel erg midlifecrisiserig hoor, het komt misschien omdat ik nog maar 17 ben maar ik vond wel erg zeikerig. De rest van de zaal niet geloof ik die zaten lekker te brullen, maar dat waren dan ook wel allemaal 40+ers. Vond het einde wel heel erg mooi. En mooi dat draaiende decor. Maar 2 van de acteurs waar echt STRONT irritant, die wilde ik gewoon echt slaan en die speelde ook zo “gespeeld”. Voor hun dus een tomaat en een tomaat voor dat zeikerige 40+ midlifecrisis gezeik. Verder wel een bijzaondere voorstelling… en Bart Klever, he… Ja Bart Klever (gewei, gewei, gewei!!)
Echt geweldig, zo goed. Oscar van Woensel is echt een van Nederlands beste theatermakers. Ook heel prettig om naar te kijken hoe hij speelt bedoel ik. Ging echt met een goed gevoel naar huis dit is zo’n voorstelling waarvoor ik naar theater ga, waarvoor ik zo veel kut stukken zie en omdat er dan ergens zo’n parel tussen zit. Echt geweldig!!