Wat een fantastische voorstelling!! Ik had er van te voren al het een en ander van verwacht, maar dit overtrof alles.
Zo mooi hoe de verveling van de personages over het toneel zweeft en maar blijft boeien en steeds tergender wordt. En wat een decor!
Bravo!!!!!

Hoe doet die vrouw dat toch? Hoe slaagt Anne-Wil Blankers er in om in elke rol zo’n uistraling te hebben dat je alles (een gedateerd stuk, een nurkse Willem Nijholt, een protserig decor, een hoestende zaal) om je heen vergeet en alleen maar naar haar kijkt? Die vrouw had al een Theo d’Or moeten krijgen voor ‘Wilhelmina’, nu moet ze gewoon een Colombina voor deze rol van stevige Duitse beschermengel van Nijholt. Verder valt er in dit Coward stuk ook nog te genieten van Pleuni Touw. De dames ontroeren en amuseren, Nijholt doet alles om dat vooral niet te doen. Dat is een gemiste kans, en daarmee werd het een gemengde avond dus, al met al.

Erg sympathieke uitvoering; doeltreffend decor, prima spel, het verhaal wordt goed verteld. De voorstelling richt zich duidelijk vooral op jongeren (CKV’ers), die dan ook in grote getalen aanwezig zijn. Uitvoering verdient wat mij betreft het etiket ‘Alle leeftijden’. Klein minpuntje zijn de danspasjes tussendoor, die ik wat overbodig vind.

Grote zaal jeugdtheater, ik ken dat alleen maar van Frank Groothof. Dit was ook voor de grote zaal en de hele voorstelling lang stelde ik me voor dat de schouwburg gevuld zou zitten met kinderen in plaats van zenuwachtige theatermakers vlak voor een prijsuitreiking. Ik denk dat de tent was afgebroken. Nu al moest het publiek bulderen van het lachen. Zelden zoveel grappen op het toneel gezien en gehoord. Het was niet alleen leuk, maar ook ernstig en wrang. Erg mooie kostuums ook en oja een goede band. Hoera! De weinig feestelijke prijsuitreiking erna stak heel schril af.

De balans sloeg voor mij toch door naar negatief. Er zitten geweldige grappen in dit stuk, de overgangen tussen de bedrijven zijn mooi, ook qua muziek, maar het anarchisme waar die Kakkewieten bekend om zouden staan volgens het programmaboekje komt er echt te weinig uit. Op enkele momenten bij een spontaan gezongen lied is het raak, maar ik heb toch een paar grote bezwaren bij deze voorstelling. Het belangrijkste is de muziek. Een mooi idee om een liveband te gebruiken, maar om die slechts opvulling te laten zijn tussen de bedrijven en verder voornamelijk aan de zijkant achterin het podium te zetten, dat vind ik een ontzettend gemiste kans. Daar is veel te weinig gebruik van gemaakt, ik wil die muzikanten graag zien en ik wil zien dat ze de ruimte krijgen, anders kun je voor mijn part alle muziek net zo makkelijk op een dat-tapje zetten. Twee, de scenes zijn veel te lang uitgesponnen. Het verhaal van Yvonne is werkelijk niet interessant genoeg om zoveel tijd aan te besteden. Veel stiltes, doorgespeel terwijl er niks meer te spelen valt, zetten een behoorlijke domper op dit stuk. Een half uur minder en er komt gewoon meer vaart in. De Kakkewieten hebben die vaart, dat is duidelijk, maar deze voorstelling te weinig. Klaar. Uit.

Een volmondig JAAAAAA. Wat een fijne voorstelling! Wat een mooie tekst. En het decor; wat een bevrijdende leegte. Ik ben geroerd, ontroerd, in vervoering gebracht. Further adjectives fail me.

Zeven mensen op weg naar een piepklein eilandje in de Atlantische Oceaan. Vaak mooi melancholiek, maar soms ook sentimenteel over the top. Gewei voor het Playmobil-einde (je dacht toch niet dat Utopia echt bestond, toch?).

Wat een ongelooflijke kutvoorstelling! Samengeraapt flutverhaal door knullige amateurklunzen. Zelfs tussen de schuifdeuren zou dit rampzalig zijn. Met als tragisch dieptepunt (na twee uur zuchten, verzitten, bidden om een spoedig einde van deze ellende) volstrekt onlogisch ge-mime en wat gewriemel met Playmobil. ‘Het gras zal altijd groener zijn aan de andere kant van de heuvel’. luidt de ondertitel. Ik mag het hopen, want aan deze kant is het kaalgevreten, dor, leeg…

In een woord: geweldig. Unaniem mooie afwisseling van serieus spel en drama. Het geeft ook aan dat iedereen uiteindelijk op zoek is naar zijn of haar eigen utopia, en wat voor de een utopia is, is dat voor de ander niet. Om over na te denken.

Enerverende voorstelling met mooie dans & fijne geluidjes!