De balans sloeg voor mij toch door naar negatief. Er zitten geweldige grappen in dit stuk, de overgangen tussen de bedrijven zijn mooi, ook qua muziek, maar het anarchisme waar die Kakkewieten bekend om zouden staan volgens het programmaboekje komt er echt te weinig uit. Op enkele momenten bij een spontaan gezongen lied is het raak, maar ik heb toch een paar grote bezwaren bij deze voorstelling. Het belangrijkste is de muziek. Een mooi idee om een liveband te gebruiken, maar om die slechts opvulling te laten zijn tussen de bedrijven en verder voornamelijk aan de zijkant achterin het podium te zetten, dat vind ik een ontzettend gemiste kans. Daar is veel te weinig gebruik van gemaakt, ik wil die muzikanten graag zien en ik wil zien dat ze de ruimte krijgen, anders kun je voor mijn part alle muziek net zo makkelijk op een dat-tapje zetten. Twee, de scenes zijn veel te lang uitgesponnen. Het verhaal van Yvonne is werkelijk niet interessant genoeg om zoveel tijd aan te besteden. Veel stiltes, doorgespeel terwijl er niks meer te spelen valt, zetten een behoorlijke domper op dit stuk. Een half uur minder en er komt gewoon meer vaart in. De Kakkewieten hebben die vaart, dat is duidelijk, maar deze voorstelling te weinig. Klaar. Uit.

Grote zaal jeugdtheater, ik ken dat alleen maar van Frank Groothof. Dit was ook voor de grote zaal en de hele voorstelling lang stelde ik me voor dat de schouwburg gevuld zou zitten met kinderen in plaats van zenuwachtige theatermakers vlak voor een prijsuitreiking. Ik denk dat de tent was afgebroken. Nu al moest het publiek bulderen van het lachen. Zelden zoveel grappen op het toneel gezien en gehoord. Het was niet alleen leuk, maar ook ernstig en wrang. Erg mooie kostuums ook en oja een goede band. Hoera! De weinig feestelijke prijsuitreiking erna stak heel schril af.