Documentaire-achtige stijl gecombineerd met geweldig ensemble spel maakt van Utopia een belevenis. Verschillende verhaallijnen komen bij elkaar in een prachtig non-verbaal slot. Zeer emontioneel en gelukkig hoopgevend. Petje af voor regisseur en spelers. Overigens ook prachtige muziek van ene Ruud van der Pluijm.

Enerverende voorstelling met mooie dans & fijne geluidjes!

In een woord: geweldig. Unaniem mooie afwisseling van serieus spel en drama. Het geeft ook aan dat iedereen uiteindelijk op zoek is naar zijn of haar eigen utopia, en wat voor de een utopia is, is dat voor de ander niet. Om over na te denken.

Wat een ongelooflijke kutvoorstelling! Samengeraapt flutverhaal door knullige amateurklunzen. Zelfs tussen de schuifdeuren zou dit rampzalig zijn. Met als tragisch dieptepunt (na twee uur zuchten, verzitten, bidden om een spoedig einde van deze ellende) volstrekt onlogisch ge-mime en wat gewriemel met Playmobil. ‘Het gras zal altijd groener zijn aan de andere kant van de heuvel’. luidt de ondertitel. Ik mag het hopen, want aan deze kant is het kaalgevreten, dor, leeg…

Zeven mensen op weg naar een piepklein eilandje in de Atlantische Oceaan. Vaak mooi melancholiek, maar soms ook sentimenteel over the top. Gewei voor het Playmobil-einde (je dacht toch niet dat Utopia echt bestond, toch?).