Dat viel me helaas tegen. Geen mooi decor, wat tafels die slordig waren neergezet. Ook geen mooi acteerwerk, vooral veel raar kijken, schreeuwen, boos en heftig zijn. Ook de regie vond ik niet veel. Weinig creatieve keuzes, voorspelbare overgangen en allemaal erg traag. Het gewei is voor een van de actrices, een kleine dame die ik als uitzondering wel mooi en integer vond spelen.
Ging hier naartoe vanwege alle laaiende reacties op jullie site maar mij viel het toch tegen (misschien wel juist omdat de verwachtingen zo hooggespannen zijn vanwege de hype rond Schweigman?!)Vond het wel een symphatieke voorstelling maar toch ook nog erg onvolwassen. Een beetje “Wat kan je allemaal doen met water en een drijvende boei”. Miste een beetje de verassing. De hele evolutie theorie die de rode lijn vormt in deze produktie werkte voor mij heel voorspelbaar. Je voelt de hele tijd waar het naartoe gaat. Wel een gewei voor de twee spelers, ze doen het geweldig en voor het decor wat fantastisch is. Ook het moment in het begin met die jongen uit het publiek (wat ik niet wil verklappen) is een geweldige verassing. Had zin om hetzelfde te doen. En de meditatieve onderwaterwereld werkt sterk.
Een tomaat dus voor de m.i. magere inhoud en voor de hele beginwandeling. Op de een of andere manier wekte de in het rood geklede actrice bij mij heel veel irritatie op. Voelde me niet serieus genomen, vond het nogal kinderachtig dat ze bij elke kruising ging doen alsof ze de weg kwijt was.
Een hele inventieve en schattige voorstelling. Een film eigenlijk. Mooie byzondere spelers en goede muziek. De voorstelling loopt op een wat vreemde nachtmerrie achtige manier af. Had daar wel een paar vraagtekens bij maar niet groot genoeg om daar een tomaat voor te geven. Wil toch even kwijt dat ik vind dat er veel kwaliteit te zien was op het “Over het IJ festival” dit jaar. Een van de leukste zomerfestivals in de randstad!
Met een glimlach naar buiten inderdaad. Hartverwarmend en ook wel tot nadenken stemmend. Inventief en verrassend. Geen doorlopend verhaal maar losse scenes. Soms heel herkenbaar, soms een beetje flauw maar over het algemeen heel amusant. Goeie acteurs die je bij de hand nemen (bijna letterlijk) bij het nadenken over je jezelf en je eigen toekomst. De speciaal ontworpen huizen zijn prachtig. Een verfrissing voor lichaam en geest.
De laatste voorstelling waar ik naar toe ging op het over het IJ bleek een pareltje te zijn. Prachtige samenzang van de drie acteurs (Lies Visschedijk, Ilse Warringa en Marcel Osterop), scherp gespeeld, ook door alledrie. Een heel krachtig en kort verhaal waardoor je in een krappe drie kwartier dubbel ligt van het lachen, en kan huilen om al het moois wat er op het podium te zien is. Gaaf hoor.