Festival Cement (2009)

Deze voorstelling wint de prijs voor beste titel van het festival, maar helaas valt de voorstelling zelf tegen. Het idee is goed (monoloog van enigszins zonderlinge man in ruimte vol troep, waar hij Wallace & Gromitachtige machines van bouwt geïnspireerd door de wonderen van deze wereld), maar het lijkt erop dat de troep en de uitvindingen zo veel tijd in beslag hebben genomen dat de makers niet meer toe zijn gekomen aan een goed verhaal, een spannend personage etc. Daardoor blijf je er onaangedaan en licht verveeld naar kijken.

Ik ging me serieus afvragen of niet per ongeluk de verkeerde tekst was afgedrukt in het programmablad. Ik zag: drie licht absurde zwijgende scenes met mooie muziek, die gingen over leven en dood, angsten, de tijd die voorbij gaat, menselijke relaties. Niet onprettig om naar te kijken, als een soort beeldende kunst. Ik las: De voorstelling begint twee seconden na de oerknal en legt de frictie tussen wet en werkelijkheid bloot. ??? Ben ik de enige die dit niet begrijpt?