Festival Cement (2004)

Geslaagde bewerking van het boek van Oek de Jong. Met ingetogen spel, soms met een lach, soms met een vloek, wordt de liefdesgeschiedenis van de dochter van een Friese autohandelaar verteld, die steeds terugvalt op haar “vriendje” die haar heeft laten misbruiken. Prachtig spel van Wendell Jaspers. Een aanrader!

Soms werkt de natuur onomstotelijk mee aan de schoonheid van een theaterervaring. Zoals het precies juist getimede onweer tijdens Paradise Calls: de kantoorlul die zijn ingesnoerde secretaresse (of bazin?) toenadert en dan boven je hoofd het gebulder van de donder. Ook mooi: de rode kousen die overal opduiken. Er ontstaat onder jonge makers een nieuwe soort alledaags absurdisme (zie ook bv. Tuttefrut), dat aangenaam is. Iets voor naast de Grote Verhalen.

Geweldig dat er nog theatermakers bestaan die maar één dinge willen. Een goed verhaal vertellen! Geen overdreven opsmuck. Geen vage dramaturgie. Madelijne Jutten-Matser heeft, met haar fantastische acteurs, iedereen weten te raken. Er wordt hard gelachen en zacht gesnikt. Geweldig. Theater dat aanspraak maakt op alle emotinele uitersten.