De Parade (2007)

Gezien op de Parade; voorstellingen waar alohol aan het publiek wordt aangeboden zijn altijd goed.

Het stuk begint vervreemdend, en blijft dat ook. balancerend op de rand van over the to acteren gaat het net over de rand, en da’s jammer, want nog niet eerder bij voorstelling heb ik zo in dubio gestaan om boe te roepen of een staande ovatie te geven. De leefwereld van de moderne 20’er wordt zo herkenbaar uitvergroot en in stukken opgediend dat het eng te noemen is. Dat de spelers daarbij zichzelf aanbieden als slachtoffer (of toch helden) is daarbij erg dapper.
Het gebruik van techniek is heel subtiel onderdeel van het stuk, wat met zulke beperkte middelen als op de parade knap te noemen is.

Zeer slappe sketchcollage over klimaatverandering. Onduidelijk of ze het nu moralistisch bedoelen of dat er nog een commentaartje in verborgen zit. De jonge, net beginnende groep neemt het festivalpubliek helaas niet serieus. De Parade is, in tegenstelling tot wat veel beginnende makers blijkbaar denken, geen excuus om slechte voorstellingen te maken, maar juist een ultieme kans om je kwaliteit te bewijzen. Die kans heeft Vrienden van de Dansmuziek jammerlijk gemist.

Zeer vermakelijke persiflage a la The Office, maar dan met een spannend complotje er onder. Goed gespeeld, netjes geregisseerd. Verhaal had wat mij betreft nog iets scherper en spannender gekunt, maar de spelers maken veel goed. Absolute Parade-aanrader!

Toneel in toneel in toneel. Het van heerlijke theatercliche’s en opera-romantiek overlopende verhaal ontroert,is écht spannend en bij vlagen héél grappig. Prachtig gespeeld door o.a. Bart Klever. Alleen jammer van de muziek, die wellicht had gepast als het geheel niet zo rauw en doorleefd was geworden. Nu heb ik meer behoefte aan een tingeltangelpiano of accordeonnetje in plaats van de overgeproduceerde ‘band’muziek. Geniale parade-act ook trouwens.

Het beeld van de vier skiers met volledige uitrusting op een totaal verregend parade terrein lokten mij de voorstelling weeralarm in. En zoals hun mooie en grappige parade act beloofd werd het een hilarische voorstelling over een gewaagd onderwerp wat je niet zo snel op de parade verwacht. Zeer actueel zonder een moralistische vingerwijzing (gelukkig, want daar was ik wel even bang voor met dit thema.) De voorstelling laat verschillende standpunten over de klimaatsverandering en de hype hierover op een positief kritische manier zien. De voorstelling zit slim en ritmisch in elkaar. Vooral de act “Wat te doen bij een waterramp” en het slotnummer zijn raak en geslaagd. De acteurs brengen het op overtuigende wijze met goede zang en sterk spel.

Van de vele voorstellingen over worstelende twintigers/ dertigers/ mensen in het algemeen is dit wel de parel van de parade. Dit bewegings- en muziektheater ziet er prachtig uit en is tegelijkertijd bijzonder grappig. Zie wat je met een paar stoeptegels allemaal kan doen…

Het verhaal komt via anecdotes, begeleid met muziek en projecties naar boven. En eigenlijk past dat allemaal erg goed in elkaar. Mooie van de voorstelling is dat het verhaal van Noga, het getekende meisje dat een boodschap probeert te vertellen aan de hoofdpersoon, in het begin nog niet duidelijk als verhaal herkenbaar is. Pas aan het eind komt zo alles samen. Erg sterk.

Er werd erg mooi bewogen. Op zich was het decor ook nog wel mooi, met een vloer waar met krijt op geschreven werd, en de paspoppen op de achtergrond. Ook de muziek was best sterk.
Maar het heeft me gewoon niet gegrepen of ontroerd. Betrapte mezelf erop dat ik het na tien minuten gewoon wel weer mooi geweest vond.

Eigenlijk past zoiets als dit gewoon erg goed op een festival. Hoog tempo, sterke sketches, veel humor. Kan wel zien dat ze een best of gemaakt hebben van 10 jaar, want het niveau was hoog.

De verleiding begint buiten. Het standwerkersnummer om voorbijgangers naar binnen te praten, is op zichzelf bijna al te genieten als een kwartiertje stand up comedian.

De voorstelling - een tractatie van met heel veel decibellen geserveerde smakelijke muziek en in hoog tempo voorgetoverde passionele verhoudingen - past precies in de Paradestijl. Namelijk enthousiast, dynamisch, luchtig en sympathiek.

De vergelijking met Alex d’Electrique dringt zich onweerstaanbaar op: ook in Onder Constructie wordt met veel fysiek een geweldige bende van afgedankte artikelen uit de non-food sector gemaakt.

De (Groningse?) jongens nemen in en tussen ouwe wasmachines, koelkasten, monitoren en dergelijke, snel wisselende gedaanten aan. Het lijkt er op dat tussen die rotzooi de strijd tussen nobele wilden en brengers van de beschaving, door de eerstgenoemden, gelukkig, gelukkig, gewonnen wordt.

Behalve vermaak dus ook nog een troostende boodschap.

“Tucht” is Carverkwaliteit, uitgevoerd door een groep novieten, op de Parade. In dit geval met klein leed(vermaak) van een schoolklas. Alle bekende vooroordelen over leraren en leerlingen komen zo’n beetje aan bod - maar wel heel knap. Ik moet bekennen dat bijvoorbeeld de lesmethoden van mijn leraar wiskunde gisterenavond hilarisch tot leven leken te komen.

Als deze voorstelling in uitgewerkte vorm komend seizoen in de zaal komt, wil ik die niet missen. Heel goed!

Wat een fantastische voorstelling!!! Echt een Parade voorstelling. Steengoede acteurs, wonderbaarlijke songs en muziek. En dan wil ik het plot van de voorstelling hierbij niet weggeven, het is in ieder geval knallend. Ik ga zeker nog een keer kijken in amsterdam. Lekker onderuit zitten en het over je heen laten komen. Een dikke plus voor Bart Klever, wat kan deze man puur, stroef en dramatisch goed spelen!!

DE nachtmerrie van elke leraar, deze klas. Maar deze leraar zou ook een ramp zijn voor elke klas. Erg grappig, heel beeldend en helder. Goed gespeeld ook. En precies lang genoeg. Want als dit verder wordt uitgewerkt kan het alleen maar meer van hetzelfde worden. Ook pretentieloos genoeg voor de Parade. Iedereen kan hier vast wel iets in herkennen: in mijn geval was dat de leraar wiskunde aan het einde. Erg leuk, voor herhaling vatbaar.

Een heftig spektakel waarin Ria Marks en Paul van der Laan de sterren van de hemel spelen.Het eeuwige aantrekken en afstoten tussen de een de ander spetterend neergezet met behulp van twee zeer strak spelende musici en een vracht stoeptegels. Mooie beelden, soms hilarisch leuk, maar vooral bruisend van energie.Een Parade-topper.

Te gekke voorstelling. Veel dynamiek, hoop te lachen, Als je nog nsaar De Parade gaat zeker een aanrader.

Dit zeggen de stuntmannen Jos en Mark van Vees er zelf van: fysiek, stoer, ruig en recht uit het hart. Sloopkogels, hijskranen, spuitende brandweerslangen, ontploffingen.

Okay, we hebben tien jaar lang dit, quote, “boegbeeld van de parade”, gemist. Dit keer niet.

Welnu, het kwam goed uit dat we in een melige bui waren- dat sloot lekker aan bij de grapjes. En dat we net getafeld hadden - dan verrast het minste of geringste je als spectaculair.

Zie daar: twee geweien. Maar de volgende tien jaar slaan we toch maar weer over.

Van een koud meisjes is eigenlijk in verste verte geen sprake. Een half uur lang lijkt het meer op een demonstratie van Latijns vuur. Een wervelend, opwindend, energiek duet van man en vrouw, aangevuurd door een opwindend dynamisch muzikaal duo. Een afgerond en geïnspireerd beeld van girl-meets-boy, vice versa.

Naast Carverkwaliteit was er op deze Parade dus ook echte Orkaterkwaliteit te zien. Een topper.

Een geweldige voorstelling. Publiek mag oudeweds mee doen met de twee personages van hertenkamp. binnen de kortste keren staat de hele zaal mee te doen met alle gekken oefeningen van het duo. echt een aanrader. Ook als je hertenkamp niet kent.

Alle voornemens ten spijt om het allemaal wat serieuzer te maken was Kassa! een ouderwetse Parade voorstelling met kolder en fijn amusement rond een supermarkt. Met oudgediende Henk Elich, muzikant David Cantens en een verrassend leuke Eva van de Wijdeveen. Het zag er prachtig uit, en er kwam ook nog eens een klein mooi liedje langs. Lekker toch, voor een zomeravond.