Gezien op de Parade; voorstellingen waar alohol aan het publiek wordt aangeboden zijn altijd goed.

Het stuk begint vervreemdend, en blijft dat ook. balancerend op de rand van over the to acteren gaat het net over de rand, en da’s jammer, want nog niet eerder bij voorstelling heb ik zo in dubio gestaan om boe te roepen of een staande ovatie te geven. De leefwereld van de moderne 20’er wordt zo herkenbaar uitvergroot en in stukken opgediend dat het eng te noemen is. Dat de spelers daarbij zichzelf aanbieden als slachtoffer (of toch helden) is daarbij erg dapper.
Het gebruik van techniek is heel subtiel onderdeel van het stuk, wat met zulke beperkte middelen als op de parade knap te noemen is.