Wat een enorm spannende voorstelling! Tekstloos, bijna verhaalloos, prachtige choreografie. Alleen veel te kort.
Okee, het heeft de diepgang van een aardbei, en blijft ver achter bijvoorstellingen die Eddie B. Wahr, Kees van der Vooren en Beppe Costa eerder maakten (zoals Battling Siki, het onbetwiste hoogtepunt in hun samenwerking). Maar het is wel vermakelijk, gezellig en onpretentieus, en zeer geschikt Parade-vulsel.
Dit is nou echt zo’n Parade-voorstelling waarmee het festival zichzelf om zeep helpt: een verzameling vondstjes met een geinig decor, maar het gaat nergens over, de stukjes hebben geen onderling verband. Sommige beelden zijn wel aardig, en Stef van Eijnden kan erg goed intens droevig kijken, maar doet dat vervolgens veel te vaak. Nee, dank je, dit hoeft van mij niet.