Liever een handvol scheermesjes slikken dan deze voorstelling nog een keer uitzitten.

Wederom bewijst Tamar van den Dop dat ze meer in huis heeft dan alleen een leuk stukkie spelen in de film.

Belgische puber komt op een catwalk aanparaderen. “Neuken vind ik niet lekker maar pijpen vind ik echt zalig.

Vol verwachting ging ik naar de nieuwe samenwerking tussen Josse de Pauw en Peter Vermeersch, maar de grote hoogte die ze vorig jaar bereikten met ‘Weg’ wordt hier niet gehaald.

Een heerlijke voorstelling. Arne Sierens -de auteur- verstaat de kunst om het publiek de werkelijkheid te laten aanvoelen zonder de echte werkelijkheid te tonen.

Aha, het volkstoneel. Een huilend zigeunerkindje dus. Ik vind het foute boel, debielensentiment. En ook vond ik het saai.

‘Count your blessings’, kent u die voorstelling? Een enorm gedoetje en toch enorm saai.

Twee echte huizen en een heleboel pittoreske spelers die ons de nostalgie van de armoede tonen door middel van dramatische miniscenes.

Theater voor volwassenen met kinderen die soms in koor en soms alleen tegen ons zeggen wat wij tegen hen zeggen; een soort Erwachsenenbeschimpfung, die goed werkt door de minimalistische vorm.

In 1999 vermoordde een jong echtpaar hun kinderen om daarna een poging tot zelfmoord te doen. Victoria ging op zoek naar de achtergronden van dit drama.