De afgelopen jaren is een ware golf tot stand gekomen van toneelstukken met een onderwerp dat aan de klassieke oudheid ontleend is: maar liefste twéé Oresteia’s – de ene van theatergroep ‘De Appel

Vrezend voor een avond met veel hipheid in combinatie met saaiheid werd deze Buzzer aangenaam verrast door de voorstelling. In een woord; Heftig!
Andere woorden:

Via Buzzer ben ik gisteravond ben ik met mijn echtgenote naar de voorstelling in Eindhoven geweest. Ik ben er nog steeds een beetje van onder de indruk.

Ik ben, samen met mijn moeder en een vriendin van haar, naar deze voorstelling geweest in het theater van Kerkrade.

DE OPVOERING

Rouw siert Electra. Heftig. Daarmee is alles gezegd en niks verteld. De voorstelling is pittig, emotioneel, spetterend, anders. Dramatisch en toch hoor je af en toe gegrinnik in de zaal.

Op 21-2 heb ik deze voorstelling gezien. Ik ga regelmatig naar het theater, maar ben geen toneelkenner, dus ik ging vol verwachting, maar redelijk open naar het (prachtige) theater in Leeuwarden.

In klassieke tragedies becommentarieert het koor de gebeurtenissen. Maar nu even niet. Nu verdommen ze het. Bij zinloos geweld en gesterf vlak voor hun neus houden ze even in.

Rouw siert Electra startte. De dialoog ging snel. Tenminste de woorden wel, maar het verhaal vorderde niet echt (1 tomaat).

Het gewei is voor de vormgeving en vooral voor de technici die al die klerezooi weer moeten opruimen na afloop.

Ik vond de acteerprestaties bijzonder goed. Ze speelden zeer overtuigend, ook al waren sommige monologen erg lang en iets lastiger te volgen.