Net als mijn kompanen Henk & Gerrie E. ben ik allergisch voor toneel met kluchtig klappende deuren. Juist dat blijkt regisseur Terpstra passend te vinden voor Zonnekinderen.
Koos Terpstra voorheen een van mijn favorieten regiseurs heeft mij zo teleurgesteld met deze onzinnige Pygmalion.
Soms schoot het wellicht wel wat door, zowel in overacting (Stolwijk gooit het er wel erg dik bovenop) als in boodschapperigheid van de tekst, maar al met al toch sterke actuele voorstelling, hier en
Wat een lekkere voorstelling. Gewoon gaan zitten en kijken. Het verhaal van Faust ken je al en als je het nog niet kende dan zie je het wel als een stripverhaal langskomen (Goet he).
Spetterend theater van de bovenste plank. Het Noord Nederlands Toneel gaat in reprise met de voorstelling ‘Onder Vrouwen’ door Wimie Wilhelm, Margôt Ros en Bodil de la Parra. En terecht.
Mijn sympathy for NNT is met deze productie groot gegroeid. De club snijdt serieuze, actuele zaken aan en brengt die flitsend, jeugdig en energiek.
Ik ben wat genuanceerder dan sommige anderen (ook uit mijn gezelschap). Ik ben namelijk niet tegen dit soort ‘pamflettisme’.
Het moet al jaren geleden zijn dat we zo’n verschrikkelijke voorstelling zagen. Plat, schreeuwerig, humorloos, een combinatie van mislukt kindertoneel en o-o-wat-zijn-we-toch-leuk-cabaret.
Dit is een goed voorbeeld van hoe je mensen die normaal niet van toneel houden het toch leuk kan laten vinden.