Moose - NNT

Woensdag Gehaktdag, NNT (18/04/2012)

Melpomene — Sat, 21 Apr 2012 15:11:00 +0000

Begrip Zonder Goedkeuring

In de voorstelling ‘Woensdag Gehaktdag’ naar het gelijknamige boek van Richard Klinkhamer dat een aantal jaren geleden veel mensen in de klem had geven regisseur Tom de Ket en acteur Albert Secuur een blik in het leven van deze moordenaar. Meer dan enkel een reconstructie te hebben gemaakt van de moord op Klinkhamers’ vrouw Hannie biedt deze voorstelling een context. Zonder echt medelijden te krijgen met deze schuldige man of zijn daden goed te keuren, wat hopelijk niemand kan, zorgt de voorstelling voor de mogelijkheid om Klinkhamers’ handelen te kunnen plaatsen in zijn leven. Dit plaatsen zorgt voor een bepaald soort begrip. Ook ik kan niet met zekerheid zeggen hoe dun de beschaving is en of er zich mogelijk een situatie zou kunnen voordoen waarin ik iemand zou kunnen verwonden, of erger.

Secuur schakelt in deze monoloog voor meerdere stemmen psychopathisch snel tussen de verschillende personages. Het verschil tussen bemoeizieke Groningers, opdringerige journalisten en juristen wordt aangegeven door afwisselende (stereotypische) stemmetjes en hierin slaan deze theatermakers de plank, wat mij betreft, een beetje mis. Het spel tussen Klinkhamer en Secuur zelf is wel erg interessant en de theatrale oplossingen om deze twee in een monoloog met elkaar te kunnen laten communiceren zijn creatief.

De grootste kracht van de voorstelling is echter het spel tussen Secuur en de (mond)dode Hannie (Michelle Samba) die met haar bespeling van verschillende, verrassende, instrumenten een sterke invloed heeft op de heersende sfeer.

Toch dwaal ik soms af omdat de tekst misschien zo nu en dan wat mist aan scherpte en na afloop ben ik niet zo ontdaan als ik had verwacht. Of had willen zijn? Misschien had ik uiteindelijk bozer willen zijn op Klinkhamer, maar juist de context en het verstilde, heel kleine einde, waarin Klinkhamer zijn spijt betuigd, zorgen er voor dat ik wat berust de Machinefabriek verlaat. Begrip voor deze demon blijft over, zonder zijn daden goed te keuren.

De Vrouw met de Baard, NNT (15/11/2008)

Foran — Tue, 18 Nov 2008 15:00:36 +0000

Modern tekstthater, een levendige regie, prachtige monologen, een voorstelling die raakt. Een dode of slapende olifant die af en toe je gedachten opschudt en je niet meer los laat in de dagen na de voorstelling. Een theaterervaring die je moet ondergaan. Er is geen groot thema, maar verschillende kleinere. Trek deze voorstelling naar je toe. Associeer, denk mee, probeer. Open je hart en misschien ontvang je een groot cadeau.

De Vrouw met de Baard, NNT (12/11/2008)

paulmeijer — Thu, 13 Nov 2008 09:36:59 +0000

Terpstra maakte van Vrouw met baard een gedrocht.

Wat ‘n afgrijselijke voorstelling. De kwasi diepzinnige teksten worden ofwel op een pedant onderwijzerstoontje uitgesproken ofwel hysterisch en lelijk uitgekreten door een stel acteurs van wie de regisseur kennelijk heeft gevergd dat zij alles wat zij van hun professie weten, overboord gooien. (Wat een acteur moet doen, laat hij wel breedsprakig uitleggen door Veerle van Overloop, een speelster met onmiskenbaar talent die kennelijk ook niet weet wat zij met deze titelrol aan moet). Het statische toneelbeeld wordt alleen onderbroken door een paar sadistisch bedoelde aframmelingen. Snoeiharde lange muziekfragmenten met leeg kijkende stilstaande of stilzittende acteurs moeten waarschijnlijk voor diepgang zorgen maar benadrukken alleen dat het hier om helemaal niks gaat. Als vrolijke noot is er nog wel een veel te lange zichzelf herhalende clownsact ingebouwd, waarmee alleen maar wordt bewezen dat dat een héél ander vak is. Dat er sreeds opnieuw onweerseffecten worden toegepast om op bepaalde punten de aandacht te vestigen wijst ook niet op een overmaat van creativiteit, terwijl het lichtplan bovendien deze avond nogal slordig wordt uitgevoerd. Zonde van alle talent, tijd, moeite en geld.

De Vrouw met de Baard, NNT (07/11/2008)

Vanessa — Mon, 10 Nov 2008 21:54:03 +0000

Tien jaar Koos + NNT. Speciaal gewei voor legacy. Ondertussen suggestie voor een ander einde: vrouw met baard trouwt met man met snor, boze jeugdvriendin trouwt met vuile huichelaar, indiana jones avonturier trouwt met lieve travestiet. Een soort Mozart finale met drie huwelijken, champagne-regen, vuurwerk en veel confetti. Niemand ongelukkig, iedereen blij, gezellig. De leuke postbode zingt/zegt: ‘Het is een mooie dag… de lucht valt, je voelt als… het is een mooie dag… laat het je niet ontglippen…’ En dan vervolgens niet dat liedje echt gaan draaien, want dat verpest het dus een beetje.

Op de hoogte/Reddingspoging/Onzin, FACT, NNT (01/04/2000)

Floortje — Thu, 21 Aug 2008 15:18:55 +0000

Ik vind dit moeilijk toneel. Wel knap enzo, al die tekst uit je hoofd leren, nou nou, bedenk ik dan tijdens de monoloog. O, er komt een decor naar beneden. Ik denk aan matrix-printers. Zo direct-uit je werk-uit de trein-in de zaal werkt het niet voor me. Maar wel ga ik weer Bernhard lezen. Dus het was een invloedrijke voorstelling.

De Kaukasische Krijtkring, NNT (21/03/2008)

Vanessa — Sat, 22 Mar 2008 13:38:39 +0000

Brecht on speed. Mensen, lekkere energie. Zo zie ik het niet vaak. Komt natuurlijk ook door al die dubbelrollen, waardoor het lijkt of er wel 150 acteurs aan de gang zijn (het waren er maar 10 of zo). Iedereen stortte zich zo rap en vol overgave in hun 100 verschillende rollen, dat ik er ondanks alle narigheid en horror behoorlijk van opbeurde. Kwam ook door het super romantische Hollywood einde waar ik stiekem al de hele avond op hoopte. Heb me onwijs laten meeslepen. Zal Brecht wel niet leuk vinden, maar ik dus lekker wel. Tomaatje omdat het op een gegeven moment allemaal iets te lang duurde, schrap schrap, zou ik zeggen. Ook de blazertjes (in een soort Teletubbie-kostuums!) sneeuwde soms wat onder. Visueel was het dan weer bijzonder mooi. De enscenering had ogenschijnlijk iets heel spontaans en chaotisch, maar was tot in de puntjes verzorgd. Duits theater-achtig. Nou ja, Noors dus blijkbaar. Extra gewei voor de rochelende baby. Ha ha, dat vond ik echt heel geestig.

De Kaukasische Krijtkring, NNT (01/03/2008)

Leonard — Sun, 02 Mar 2008 11:05:08 +0000

Een fantastische voorstelling. Het is waar, er werd slecht gezongen, de kwaliteit van het spel was nogal wisselend, en de keuze voor één actrice temidden van verder alleen mannen vond ik erg aanvechtbaar - maar dat viel allemaal weg tegen een ijzersterk regie-concept en een indrukwekkend toneelbeeld. Eigenlijk ben ik iemand die zoekt naar de spanning tussen spelers/personages, maar dat element was hier sterk ondergeschikt. Het ging om krachtige beelden die in een onstuitbaar ritme dooreenliepen. Het was een beetje alsof ik naar een schilderij zat te kijken van hoe-heet-die-scandinavische?-schilder-die-van-die-ruw-planken-zolders-schildert-waar-een-bloedig-mes-in-de-vloer-steekt dat tot leven was gekomen. Een voortreffelijke manier om het ‘verfremde’ karakter en de impact die de stukken van Brecht in hun eigen tijd gehad moeten hebben op te roepen voor een publiek dat alles al gewend is. Internationale allure.

de kaukasische krijtkring, NNT (09/02/2008)

hermes — Sat, 09 Feb 2008 22:33:39 +0000

Het verhaal gaat om een dienstmeisje die een “vergeten aristocratisch kind” meeneemt ten tijde van oorlog om het te beschermen voor de soldaten die het willen doden. Ze getroost zich veel moeite hiervoor en op het einde (na de oorlog)komt de rechtmatige biologische moeder het kind opeisen. een rechter trekt een cirkel en laat beide vrouwen aan het kind trekken. De moeder die uiteindelijk besluit het kind niet te willen doorklieven krijgt uiteindelijk het kind toegewezen. Een aardig actueel thema ware het niet dat het NNT alle dramatiek heeft weggehaald door de biologische moeder door een travestiet of zoiets te laten spelen en het kind als tapijtrol (in babygedaante) te laten opvoeren. Het opgegroeide kind werd gespeeld door een volwassen dwerg die expressieloos de kreet Nee moest uitschreeuwen toen het bewuste getrek in de cirkel voltrokken werd. Is het nou zo moeilijk om een centraal dramatisch conflict te laten bestaan? Je kunt echt niet alles onder de zg. verfrumdingseffecten verschuilen. Bovendien behoorlijk waardeloos dat als je een stuk speelt waar goddank rollen voor vrouwen inzitten dat je deze ook nog laat spelen door kerels. Geen enkele meerwaarde. Zonde dat de regie zo ver is afgedwaald en niet een jongere kleine acteur heeft gevonden om de rol van het kind te spelen en een vrouw als biologische moeder. Het hele centrale dilemma van de kaukasische krijtkring ging in deze bewerking voor gruis. Ik denk dat er nog vaak gedraaid wordt in dat graf van Brecht.

Het Licht, NNT (12/12/2007)

Sat, 15 Dec 2007 13:36:17 +0000

Het licht van theater gezeldschap NNT is een behoorlijke grote zaal productie. Er lijkt hard te zijn gewerkt tijdens het ontwikkelen van de scenes, licht en en geluid. Ook het spel van de acteurs is degelijk en in orde maar de zeggingskracht van de teksten laat te wensen over. Zeker bij Niels Croiset die bij het spelen van een dwarrelige rol de focus als acteur ook lijkt te verliezen. Een vecht scene is daarnaast erg mooi weergegeven met licht en geluid maar over het algemeen blijven de effecten effecten zonder aansluiting met de inhoud van het stuk. Er valt wat uit de lucht, het begint te regenen en het bad word op een bijzondere manier gevuld. Ik begrijp de inhoudelijke link, maar verwondering en verrassing blijven uit.

Het Licht, NNT (18/11/2007)

Thu, 22 Nov 2007 22:13:56 +0000

Prachtige productie van Koos Terpstra!
Met een acteergeweld van een jonge cast die de vellen eraf spelen! Iwan Walhain en Niel Croiset (de enige Croiset die niet klinkt en speelt als een Croiset) voorop! Tweeënhalf uur zonder pauze, en op het puntje van mijn stoel. Poëtisch, gruwelijk, ontroerend, hilarisch. Plus enkele hele mooie toneelvondsten- al hebben deze acteurs al die technische foefjes eigenlijk niet nodig.
Bravo.