Wat een ongestructureerde onzin!

Ik sta, ik huil en ik zwijg
neem mijn hoed af, zet één voet een stap naar achter
en prevel een Amen zover als amen bij mij komen kan:
Wauw! Een voorstelling met kloten.

Een heerlijke voorstelling. Arne Sierens -de auteur- verstaat de kunst om het publiek de werkelijkheid te laten aanvoelen zonder de echte werkelijkheid te tonen.

Aha, het volkstoneel. Een huilend zigeunerkindje dus. Ik vind het foute boel, debielensentiment. En ook vond ik het saai.

‘Count your blessings’, kent u die voorstelling? Een enorm gedoetje en toch enorm saai.

Twee echte huizen en een heleboel pittoreske spelers die ons de nostalgie van de armoede tonen door middel van dramatische miniscenes.

Subliem totaaltheater. Ontroerend, aangrijpend en overweldigend.

Tempus fugit, een voorstelling met beweging, dans, zang en muziek, maakte mij erg gelukkig.