Grote vraag: voegt de lengte van deze voorstelling iets toe?
Antwoord: weinig.

In een toneelzaal denk ik nooit aan m’n beroep, maar in dit geval, met maar een kwart van de stoelen bezet, kwam het begrip ‘bedrijfsrisico’ regelmatig voorbij.

Tja wat zal ik er van zeggen. Een gewei en een eland. Je moet wat.

Prikkelingen in je voeten, een hoofd dat aanvoelt alsof het gevuld is met lood, kramp in lijf en leden. Nee, ik heb geen marathon gelopen, maar er een uitgezeten.

Dit stuk werd mij door veel mensen aangeraden en ik snap geloof ik ook wel waarom. Je ziet eraan af dat het degelijk Theater is.

Roberto Zucco is een stuk dat me hoofdbrekens kost. Op papier is het prachtig, maar als je het ensceneert blijkt dat de scènes elkaar erg statisch opvolgen en dat er niet altijd evenveel gebeurt.

“Beelden aan Zee” vormt de fraaie locatie, Gerardjan Rijnders levert de naar vorm én inhoud prima tekst en Sacha Bulthuis (bijgestaan door Aart Greidanus met de tweede stem) buit die voordelen uit.

Na een maand bijna theaterloos te zijn geweest, was ik wanhopig. Naar De Appel dan maar… Het fijne van de reputatie van de Appel is dat hun voorstellingen eigenlijk altijd meevallen.

Ja en nee.