Moose - De Appel

Ben ik al geboren?, De Appel (28/01/2009)

colson — Thu, 29 Jan 2009 07:49:42 +0000

Haar zeven hersenschimmen zitten, bewegen, roezemoezen aanvankelijk in een plastic cocon waar de vrouw omheen cirkelt.

Sacha Bulthuis is die vrouw die, zwevend op de rand van leven en dood, een lange monoloog houdt tegen haar herinneringen. Zij, die herinneringen, haar kinderen, bewegen bewegen heftig en stoppen abrupt, zoemen, zwijgen. zingen flarden, murmelen onversaanbare woorden. Maar reageren niet op de geuite schuldgevoelens, bekentenissen en berusting in de reflectie van de vrouw.

Het ziet er allemaal toegankelijk en toch heel mooi uit, daar in De Appel. Gerardjan Rijnders heeft een mooie tekst geschreven. En Sacha Bulthuis doet precies wat nodig is - erg goed zijn.

Odysseus, De Appel (27/09/2008)

Witte — Sun, 28 Sep 2008 08:20:26 +0000

In een (soms te) lange toneelmarathon vertelt De Appel ons het verhaal van Odysseus en zijn avonturen op weg naar huis na de val van Troje. Imponerend aan deze voorstelling zijn vooral de lengte en het indrukwekkende, weidse decor. Een elftal acteurs neemt de meer dan tachtig rollen voor zijn rekening. Is er nu meer te zien of te beleven dan in een voorstelling van gemiddelde lengte? Nee. Er wordt door de spelers wel vrij veel verteld zonder dat er veel te zien is, dus die gedeelten kun je de ogen sluiten en is het net radio. Zij het hier en daar wat minder verstaanbaar. Gelukkig zijn er enkele acteurs die soms een scène van een paar minuten spelen waar je dan weer een half uur op kan teren. De meest in het oog springende is zonder twijfel Sacha Bulthuis. Of ze nu een voedster, slavin of onsterfelijke nimf speelt, ze zorgt voor prachtige momenten. Ze laat ons lachen en ontroert ons.

De onverstandigen sterven uit, De Appel (24/03/2001)

Thu, 21 Aug 2008 15:23:31 +0000

Heldere, overzichtelijk voorstelling, prachtig vormgegeven en sterk gespeeld. Dat een deel van de voorstelling toch aan me voorbij ging heeft te maken met de hermetische, soms volkomen onbegrijpelijke taal (maar ja, het blijft Handke). Geweien voor regie, decor en met name voor het schitterend ingetogen spel van Geert de Jong en het strak vormgegeven, maar uitbundige spel van Hubert Fermin (wat een sterk duo!). Blik tomaten voor de twee jonge spelers: geen aanwezigheid, geen tekstbehandeling, slechte houding en bovenal geen persoonlijkheid…

De onverstandigen sterven uit, De Appel (13/03/2001)

Thu, 21 Aug 2008 15:23:31 +0000

Ik heb een fascinerende avond gehad. Over hoe Goed en Slecht elkaar kunnen ontmoeten. Goed omdat Handke nooit eerder in Nederland (bij mijn leven en welzijn) zo helder werd uitgevoerd. Goed omdat Geert de Jong met veel tekst een prachtige rol speelt en Robert Prager met haast geen tekst net zo’n mooie. Goed omdat de keuze van regisseur Jules Terlingen om Quitt door een vrouw te laten spelen en zijn vrouw door een man op dit moment een briljante keuze is. Goed omdat de regie en de vormgeving (Guus van Geffen) volkomen consequent is en ook nog eens erg mooi. Slecht omdat er op 1 of andere manier het kaartje ‘Slecht’ aan deze voorstelling is komen te hangen waardoor er geen hond komt kijken en de deur is opengezet om erop te kankeren, waardoor het in plaats van feest een graf is bij De Appel. Een beetje tomaat voor de mannen (afgezien van Robert Prager en Jules Terlingen die vele geweien verdienen) wegens niet doen wat ze misschien wel zouden kunnen als ze erin durfden geloven.

Salomé, De Appel (05/04/2000)

LWR — Thu, 21 Aug 2008 15:23:10 +0000

Veel mysterie in deze Salomé, in de vervreemdende vormgeving en vooral in de waterput die een (letterlijk) centrale rol speelt. Het begin is bijzonder traag, en halverwege zakt de spanning heel erg in, dat is jammer. Maar door de mooie Special FX , gevarieerde kostumering en het overtuigende spel van vooral Mirjam Stolwijk en Carline Brouwer is de 2e helft spannend genoeg om de voorstelling uit dat dal te trekken.

Salomé, De Appel (13/04/2000)

Thu, 21 Aug 2008 15:23:09 +0000

Ik heb slechts één vraag: Waarom heette deze voorstelling in Godesnaam ‘Salomé’? Werkelijk het meest ranzige stukje toneelstukvernacheling dat ik laatstelijk mocht aanschouwen. Gewei voor de kleding. Te weinig tomaten voor de rest. Er moeten galgen aangeschaft worden. Schrijvers als Oscar Wilde dienen beschermd te worden tegen Onbenullen als de regisseur van een dergelijk Total Loss. In gruwel verblijvende,

Salomé, De Appel (13/04/2000)

Thu, 21 Aug 2008 15:23:09 +0000

Salomé is precies één scene geil geweest. Dat ze daarna opeens frigide wordt neergezet doet me denken dat Mirjam Stolwijk buiten beeld de hand aan zichzelf geslagen heeft. Zet vervolgens deze koelkast tegenover een ‘onzichtbare’ Johannes de Pirana en je vraagt je af wat de regisseur bezielt. Ohja, ga maar dansen, ga maar dood. Het kan mij allemaal niets schelen. De Appel meldt trots dat de Haagsche Courant schrijft dat de voorstelling veel stof tot discussie biedt. Och. Misschien over de vraag waarom compleet inconsistente slapstick gecombineerd met zonder drama in ‘s hemelsnaam bij de Appel te zien is. Één gewei voor het plaatje en de spelers. Drie tomaten voor de regisseur.

Knecht van twee meesters, De Appel (19/10/2000)

MathijsV. — Thu, 21 Aug 2008 15:22:51 +0000

Aan het eind van de voorstelling, na het applaus, neemt Aus Greidanus, hoofdrolspeler en zogenaamd regisseur van de voorstelling het woord. Rick van der Ploeg moet weg is zijn boodschap, en de Appel zal blijven, of we allemaal een schriftelijke steunbetuiging in een grote doos zouden willen doen, ze hebben er al veertig duizend, die gaan ze aan Rick aanbieden, in dat kleine autootje van Aus, dat ook in de voorstelling figureert.
Maar het spijt mij Aus, ik kan geen steun betuigen aan een gezelschap dat een dergelijke ouderwetse voorstelling op de planken brengt. De stukkeuze vind ik best, maar ga daar mee aan de haal, alsjeblieft. De schaarse momenten waarin dat gebeurt, zijn die zonder tekst, en voor de pauze, waarin vooral Aus laat zien een zeer goede clown/mimer te zijn. Maar helaas, de rest van de voorstelling sleept zich voort, is dodelijk saai en plichtmatig gespeeld.
Mijn advies, Aus: hou er mee op, je kan niet regisseren, je kan duidelijk geen gezelschap leiden (vraag het de acteurs maar, of alle mensen die door jou zijn gedupeerd), maar je kan wel spelen.
En als je toch zo graag door wil gaan, voor het plezier van grijs Nederland: het is niet erg om als gezelschap weer wat in te krimpen, weet je wel, zoals vroeger, dan wordt het artistiek gezien misschien ook wel weer wat.

Knecht van twee meesters, De Appel (18/12/1999)

LmR — Thu, 21 Aug 2008 15:22:51 +0000

Het gaat goed met De Appel (waar ken ik dat toch van?): de laatste voorstelling van dit seizoen van ‘Knecht van twee meesters’ zat vol. Het was een bruisend feest waarbij er veel over het toneel gerend, gestund, geclowned en gereden werd -ik ben verliefd op het autotje- en bewezen dat we in Nederland niet alleen maar om onderbroekenlol kunnen lachen. Een, twee hupsakee, jongens, een gewei voor jullie allemaal. En een tip voor Aus: ga weer vaker spelen! want ik me kostelijk heb vermaakt.

Macbeth, De Appel (24/02/1999)

Simber — Thu, 21 Aug 2008 15:22:37 +0000

Wat heerlijk dat De Appel nu ook z’n eigen jonge honden heeft. De voorstelling gaat ook fijn over de generatiekloof, maar helaas staat regisseur Aus Greidamus aan de verkeerde kant. Mirjam Stolwijk krijgt een gewei omdat ze cool is (en niet alleen als Lady Macbeth) en voor iedereen nog een extra gewei omdat het zo leuk drinken was na afloop. Maar als jullie volgende keer weer voorbarig gaan zeuren om minirecensies krijgen jullie straf!