Ik begrijp de vorige minrecensenten niet zo goed, want ik vind dit juist een heldere, uitgeklede Macbeth. met een centrale spil: machtzucht. Het feit dat Macbeth met gebroken voet midden op het toneel zat versterkte dit alleen maar. Ik ben onder de indruk van de regie, ritme is goed, verveling van het begin wordt in tweede uur ingelost. Knap hoe de openheid, drankjes aan het publiek, de sterfscenès, het aandragen van nieuwe pistolen als die van Macbeth geen klappertjes meer heeft past naast het vasthouden van de centrale verhaallijn. Maar ja, twee dingen: voorstelling niet aangrijpend, de uitgelezen passie werkt voor mij juist vervreemdend. En: waarom? Een heldere Macbeth, maar wat zegt de machtswellusteling mij anders dan dat hij er een is?

Het is verleidelijk om uit te roepen dat het hier één grote egotrip ‘Jan Decorte doet Hamlet’ betreft. Op verschillende momenten dat ik mij verveelde (lees: vaak voor een voorstelling van anderhalf uur) spookte deze gedachte door mijn hoofd. “Rot toch op met je ‘Hamlet is ook maar een slungel net als jij en ik’.” Natuurlijk is Hamlet ook maar een slungel, maar moet je hem daarom opvoeren? Je bent de grootste sukkel als je je sukkeligheid af moet lezen aan een prins die ook een sukkel blijkt.
Maar goed, de aardsheid dus. De gewone mens, een ‘Op hoop van zegen Hamlet’, de Aardappeleters van Denemarken. Bij vlagen kon het me wel boeien. En de choreografie was mooi (en seksistisch, trouwens).
Vraag aan Decorte: waarom doe je niet gewoon je eigen ding en laat je Shakespeare erbuiten?

Heel hard gelachen. Bij vergissingen die je mijlenver zag aankomen en wendingen die plots uit de lucht vallen. Maar het werd pas echt goed op de momenten dat geklungel in mooie (totaal belachelijke) plaatjes gegoten werd en de algehele onhandigheid en verbijstering zich in mijn zelfbewustzijn plantte. Ode aan ons aller schlemieligheid. Catharsis heruitgevonden.

Jahaa, geen slechte voorstelling van Ivo en de nieuwe TGA, zelfs wel indrukwekkend. Ooit geweten dat uit neppistolen echt vuur komt? Ik keek recht in de loop toen een pistool behalve op de actrice ook op mij gericht stond. Verder veel piemels, taarten en kippen. Toevluchtsoorden van de in zijn onbesuisdheid onderdrukte mens. Hier en daar ontroerend, af en toe teveel gedoe. Wel leuk dat Ivo steeds verder gaat in zijn mooie mannen voorstellingen.

Het geheel bleef steken. Een goede film, een spannende tegenstelling met de kinderstemmen versus een niet verrassende, conceptuele uitvoering. Naar huis met deze patstelling en dat is nooit een lekker gevoel. Waar was de wrijving? De voorstelling aangepast sinds de première? Wel, niet ten goede.

Mijn medeparadegangers vonden het bijzonder origineel, maar die mening kan ik niet echt delen. Er zaten mooie momenten in, dat zeker - vooral Rene van ‘t Hof als heilige met papieren zak op zijn hoofd. Simpel en briljant. Lang leven mime en fijn dat ze op de Parade staan - het krikt het theatergehalte van dit festival wel op - maar er zaten teveel oplosmomenten in om echt stand te houden.