Oké, hoogstaand intellectueel theater is dit niet. Maar het is wel heel erg leuk. Heerlijke grove grappen en heel veel afwisseling zodat je toch 2 uur geboeid op je stoeltje blijft zitten. Leuke woordvonsten en interactie met publiek. Het publiek was deze avond ook leuk, deed actief mee en gaf aan het eind een staande ovatie die ik nog nooit heb meegmaakt. Maar ga hier niet heen als je niet van grove grappen houdt en als je een Shakespeare verwacht.

Pfff, wat een grote teleurstelling was dit zeg. Dit stuk is zo vekeerd geinterpeteerd door regisseur Paula Bangels en de acteurs. Terwijl het de bedoeling is dat de personages dieper en dieper in de put raken, blijven de acteurs vrolijk het hele stuk hetzelfde spelen en maken geen enkele ontwikkeling door. De acteurs doen alsof ze in een komedie spelen dan in een drama, wat heel erg irritant werkt. Sowieso is het jammer dat alle decorstukken al op het podium staan en ook daar geen enkele verrassing te beleven is. Alle acteurs staan de hele voorstelling op het podium en voor mij werkt dat niet. Geen 6 tomaten vanwege de paaldansact van Eva van de Wijdeven en mijn vriendinnen die genoten van het lichaam van Mike Libanon. Maar toch, dit is echt heel teleurstellend en haalt het voor mij niet bij de versie van het Nationale Toneel. Jammer helaas, volgende keer beter.

Het zal wel aan mij liggen, maar ik vond deze voorstelling subliem. Wat een spel van de acteurs zeg. Zeker Roeland Fernhout verbaasde me, die ik vooral ken van RTL Travel als de gezellige ‘huishomo’. Hier zet hij een prachtig personage neer. En Chris Nietvelt is trouwens ook geweldig. Wat kan die vrouw spelen zeg. Ook helemaal geen moment van verveling gekend, ik zat ruim 2 uur geboeid op mijn stoeltje. Enig minpuntje waren die teksten die tijdens het gezang verschenen, voegde niks toe en op 2 dingen tegelijk concentreren is niet te doen. Maar dat vergeef ik ze. En laat a.u.b geen ongeintresseerde CKV-klassen meer kijken, bloedjeirritant Maar toch: Zo zou Griekse tragedie gemaakt moeten worden.

Knotsgekke voorstelling die eigenlijk nerges over gaat.
Toch weten de acteurs, met als hoogtepunt een zeer goede Anniek Pheiffer, er wat van te maken.
Ook het decor is erg bijzonder met een tiental levende kippen en 3 levensgrote balonnen die lijken op condooms.
Echt voor de toneelkijker die weer eens wat anders wilt

De openingsvoorstelling speciaal voor het nieuwe gebouw van het Nationale Toneel schept natuurlijk verwachtingen.
De voorstelling is een nieuw geschreven stuk over Den Haag. Leuk bedacht, maar de verhaallijn is erg slap. Er zit weinig inhoud in en sommige grappen zijn volledig misplaatst.
Ook zitten er veel cliches in over de multiculturele samenleving, die we langzamer hand wel uit onze kop weten.
Gelukkig wordt de voorstelling gered door het spel van sommige acteurs.
Stefan de Walle schittert als zwerver in een rolstoel.
En Meral Polat, die de hoofdrol heeft, draagt de voorstelling. Ze kan tevens ook prachtig zingen.
Haar tegenspeler, Diede Zillinger Molenaar, valt tegen. Hij kan het stuk niet dragen zoals Meral dat doet.
Voor de rest complimenten aan Maureen Teeuwen, die net als Meral een prachtige stem heeft (ze zing niet).

Toch leuk geprobeerd, het is weer eens wat anders dan dat serieuze gedoe.