Voor de pauze mij zeer vermaakt met een goede Sophie van Winden als Julia. Zij zet een prachtige Julia neer, een echte puber met alle grillige karaktereigenschappen die bij een 14-jarige komt kijken. Ook de bijrollen van Jochum ten Haaf en Jeroen Spitzenberger zijn goed en nemen Marwan Kenzari op sleeptouw.

Na de pauze komen Jeroen en Jochum nauwelijks meer voor en moet Marwan het in zijn eentje doen, en dan zakt het in. Hij mist het goede spel van Jeroen en Jochum die hem in de eerste helft nog overeind hielpen. Nu alleen met Sophie, Mirjam Stolwijk en Pieter van der Sman valt hij giga door de mand. Pieter en Mirjam hebben rollen als dienarem om Marwan te laten uitblinken en het niet samen te doen. En de onvoorwaardelijke liefde die Spohie hem geeft geeft hij niet terug. Hij raffelt tekst af en het wordt gewoon saai. Ik heb ook het gevoel dat hij soms niet doorheeft wat hij nou precies zegt. En dat komt ook door de tekst, deze gaat van modern Nederlands naar ouderwets en springt van ouderwets weer over in ouderwets met rijm en zo gaat dat nog wel even verder, zo komt het publiek ook minder goed in de voorstelling en de acteurs ook. De voorstelling was ook te lang en er gebeurde vaak te weinig. Decor was weer prachtig maar kostuums weer lelijk.

Deze voorstelling had met opzich een goede cast heel veel kunnen bereiken, maar door de tekst en doordat Marwan niet het stuk kan dragen (geeft ook niet, hij is nog jong en hij komt er wel) wordt het uiteindelijk het toch net niet.

De dramaturgie van NT Gent en Johan Simons hebben de spijker erg misgeslagen. Een film noir bewerken tot een misdaadkomedie. Dat gaat dus niet werken, en dat doet het ook niet. Van de 3 uur heeft het me een klein kwartiertje kunnen boeien en alleen Katja Herbers speelde redelijk. Bokma speelde vlak en Elsie de Brauw was erg vervelend met die zogenaamd opwindende stem van haar. Ook de zang sloeg nergens op en het einde was voor mij onduidelijk. Echt een grote teleurstelling voor mij na bewerkingen van Kreten en Gefluister en Tien Geboden die wel prachtig waren, ik had er zoveel meer van verwacht.

Mooie voorstelling met goed spel van alle 6 de acteurs, maar vooral Chris Nietveld en Reneé Fokker spelen geweldig. Ontroerend was de slotmonoloog van Chris Nietveld en ook haar sterfscène is indrukwekkend. Sommige scènes zijn erg beklemmend en benauwend en had ik het gevoel dat het allemaal te veel werd en wilde ik weglopen. En niet te vergeten de prachtige muziek die de emoties extra kracht gaven. Wel heb ik vraagtekens bij de videobeelden die niet altijd nodig zijn en snap ik niet alle symboliek die er in het stuk voorbij kwamen. Ook tijdsvolgorde was ik soms kwijt en ik voelde irritatie opkomen bij de scène na de sterfscène waar men op hun dooie gemakje even de boel ging omzetten. Dat duurde veel te lang en was daardoor saai. Maar toch een prachtig stuk wat je soms echt bij de strot grijpt en je meezuigt in de ellende van de 3 zusters.

Voorstelling die in het midden blijft hangen. Aan de ene kant goed spel en goede zang van Porgy Franssen en Lies Visschedijk, aan de andere kant een vlakke Maud Dolsma en gewoon geen goede Mike Libanon. Liedjes zijn leuk, aan de andere kant te lang en niet altijd even verstaanbaar. En dan de grappen die er in zitten, sommige zijn erg leuk gevonden en anderen zijn weer te flauw voor woorden. Kortom, het blijft in het midden. Je hebt een leuke avond maar echt bijzonder is het niet.

Wat een perfecte voorstelling. Iedereen komt aan zijn trekken: Drama, komedie, seks, liefde, ethiek en dan kan ik nog wel even verder gaan. Ook al was het de marathon, je verveelt je geen enkel moment doordat je steeds weer in een nieuw verhaal wordt geslingerd. Ook heel knap dat alle verhalen zeer gelijkwaardig zijn, er springt er niet echt eentje uit slechter is dan de rest. De acteurs zijn aan elkaar gewaagd en brengen elkaar naar grote hoogte. Knap geschreven verhaal, ook al wordt er vertelt en gespeeld, de wisseling van de 2 vormen is perfect (mede dankzij de acteurs). Ook prachtig gebruik gemaakt van muziek. Dit is gewoon een perfecte voorstelling die pefectie voorbijstreeft.

Prachtige voorstelling, kan niks anders zeggen. Prachtig spel van Ariane Schluter, Tijn Docter, Vincent Linthorst en vooral Jaap Spijkers. Wat zet Spijkers een verdorven aan de alcohol verlaafde geest neer. Ook Schluter is geweldig als labiele moeder die verslaafd is aan morfine. Een prachtig decor en een prachtide tekst. Op het einde verlies je wel een beetje je aandacht, omdat de hoofdpersonen niet al te veel ontwikkeling doormaken. Maar wat wil je met een autobiografisch stuk? Heerlijk toneelavondje die perfectie nabijstreeft.

Leuk geprobeerd met een onderwerp, aangespoeld op een onbewoond eiland en zien te overleven, wat vooraf lijkt op een spannende voorstelling. Niet dus. De 5 acteurs hebben de veilige weg gekozen en weten het geen één moment echt spannend te maken. Geweitje omdat de 13-jarige voor wie de voorstelling bedoeld was wel zichtbaar genoten, voor de oudere onder ons is er niks aan.

Lieve mensen, ga hier naar toe! Ook al denk je dat het onderwerp je niet aanspreekt (2 natuurkundigen die het hebben over kernsplitsing en allemaal andere natuurkundige zaken), toch gaan! Want de tekst is zeer toegangkelijk geschreven (zelfs een nietnatuurkundig persoon als ik begrijp het) en het is tevens een prachtige tekst (daarom gewei). Tevens gewei voor Bram van der Vlugt die ondanks een respectabele leeftijd nog zo goed kan spelen. Geweitje voor Liz Snoijnk die een prachtige kille vrouw neerzet. En 2 gewei-en voor Stefan de Walle. Die man is in dit stuk phenomenaal. Dus een prachtige tekst en 3 topacteurs die er nog wat extra’s van maken, wat wil een toneelliefhebber nog meer?

Prachtige voorstelling al zeg ik het zelf. Mooie combinatie tussen spel, opera en muziek. Geweldige zangers en prima acteerwerk van Jeroen Spitzenberger, Aniek Pheiffer en Antionette Jelgersma (ook al is dat wel een miscast vanwege haar leeftijd, het vriendinnetje van Spitzenberger, kom op!). Pheiffer zet een Carmen vol vuur en passie neer en Spitzenberger is gewoon geweldig als Don José. Ook de stierenvechter is hillarisch. Tomaat omdat dit eigenlijk geen jeugdvoorstelling is voor 9+. Daar zijn de liedjes te lang voor en het verhaal opzich is ook niet echt een 9+ verhaal. Toch zeker een kijkje waard, want 3 opzich prachtige kunstvormen en dan samengesmolten in één voorstelling: Dat is het prachtigste vuurwerk wat je maar krijgen kan.

Misschien te hoge verwachtingen doordat anderen deze voorstelling zo geweldig vonden. Zo geweldig vind ik hem namelijk niet. Hans Kesting is goed, maar ja dat is ook geen verrassing. Ook leuk hoe hij deed met zijn kleine interactie met het publiek. Daarom 2 gewijen. Halina Reijn vond ik daarentegen niet goed. Veel te veel overdreven in haar teksten als ze een keer niet uitbundig hoeft te reageren. Ook de flauwe studentengrappen waren niet aan mij besteed, volledig misplaatst als je het mij vraagt. En het bloot in deze voorstelling is niet functioneel, maar wanneer is bloot op het toneel wel functioneel? Kortom, het is wel aardig met Hans Kesting. Zonder Hans Kesting is deze voorstelling 10 maal niks.