Fin de Saison/Debut de Saison (2000)

Debut de Saison liep zoals altijd uit; ik moest tegen de slaap vechten. En dan dus een voorstelling waar traag tempo en verstilling een belangrijke rol speelt, killing! Het was toch erg spannend en daarom bleef ik wakker. Er hing veel suspense in de lucht, vooral door het waanzinnig goede geluid! Misschien kwam het ook door dat 3d-geluid, maar het leek soms erg op een film, waardoor ik me dan weer afvroeg waarom ze er gewoon geen film van gemaakt hadden.

Niet alleen de titel klinkt als een film, ook de dialogen en het gehang tegen het stenen muurtje roepen bij mij allemaal filmische connotaties op. Dat het publiek ongeveer met zijn neus op de actrices zit en de omtrek van de speelvloer 2 bij 1 is, heeft voor mij ook bijgedragen aan deze filmische focus. Fascinerend vond ik het na verloop van tijd pas (eerst eindeloze stiltes, daar word ik altijd moe en sjagerijnig van) en ik werd eigenlijk een beetje griezelig van die twee meisjes. Een psychologische horrorfilm, zeg maar.

Energieke voorstelling waarin een jonge en een meisje strijden om de gunst van het jonge publiek. Helaas weten de acteurs niet goed raad me de uitgesproken reacties van de kinderen.

Hoe het onmogelijke toch gebeurde…
Een voorstelling die het eerste halfuur gedoemd leek een avond vreselijk, tenenkrommend theater voort te produceren, transformeerde ineens (mede dankzij de Butler) in een superleuke, orginele, ontroerende ‘Macbeth’. Dank u wel.

Eerst wilde het niet zo lukken met mij en de voorstelling, maar gaandeweg moest ik me gewonnen geven. Dit was dus echt grappig. Maar ook heel slim en dramaturgisch lekker. Extra gewei voor de zwevende banaan, het eren van Leslie Nielsen en voor Herman Helle.

Discordia slaat terug met haar beste wapen, toneel. ‘De Kersentuin’ spelen is natuurlijk erg zelfbewust en aan een vergelijking met het hier en nu valt niet te ontkomen. Alles klopt perfect, tot op de treinen die in de verte voorbij rijden. Wat dan weer echt knap is, is dat het geen sentimentele zielige toestand werd, maar een van de helderste Kersentuinen die ik ooit heb gezien.