Al Tasrif/Mijn waardeloze slavin is een voorstelling uit twee verschillende delen opgebouwd.

Mooie voorstelling. De truc om met het derde bedrijf te beginnen werkt goed, de opbouw van de karakters en hun ontwikkeling wordt hierdoor goed duidelijk gemaakt.

Nee, revolutionair toneel is niet. En vreselijk relevant lijken me de worstelingen van de bouwmeester anno 2004 evenmin. Maar dat werd, wat mij betreft, ruimschoots gecompenseerd.

Slecht stuk. Ouderwetse regie, hopeloos uit de tijd. Het stuk bestaat niet uit een stroomende lijn niet kwa spel en niet kwa dramaturgie.

Mooie voorstelling. Het stuk van Ibsen wordt in omgekeerde volgorde gespeeld, het derde bedrijf als eerste.

Theater ‘zonder spreken of zingen’ op zijn allerbest door mimespeelster Marlies Heuer en danser Ton Lutgerink.

Prachtige voorstelling van regisseur Timmers met Marrokaanse beroepsacteurs. Motto: ‘less is more’. Geen pretentieuze dikdoenerij, geen kunstmatige schokeffecten, geen ongeloofwaardig emotietheater.

Ik was niet van plan een woord vuil te maken aan deze wanstaltige voorstelling, maar ik moet even reageren op de recensie van JS, gezien 24/6/03!

Steven Watermeulen die Caligula enkele jaren geleden bij het Zuildeijk Toneel sterk speelde, is snel vergeten als je naar deze OT-voorstelling kijkt.

Een mooie voorstelling, qua decor, qua tekst en ook qua spel. Toch ontbreekt er iets. Het is te vlak, de ontwikkeling die Caligula doormaakt in zijn waanzin komt onvoldoende naar voren.