Theater ‘zonder spreken of zingen’ op zijn allerbest door mimespeelster Marlies Heuer en danser Ton Lutgerink. Ze brengen het theatermaken tot de essetnie van hun disciplines terug: beweging in de ruimte en lichamen die elkaar aantrekken en afstoten. Een ontroerende ontmoeting van een man en vrouw die niets bij elkaar te zoeken hebben en toch iets proberen te vinden. Soms is er even de aanvaarding van de troost die de aanwezigheid van de ander te bieden heeft, maar steeds blijven de spelers aangewezen op zichzelf. Een bijzonder kale studiovoorstelling met een conceptueel karakter dat in concrete objecten en herkenbaar spel tegelijkertijd wordt gezuiverd en gerelativeerd. Lichtvoetig verdriet en zwaarmoedig plezier.