Veel woorden wil ik niet vuil maken aan deze onzin. Gastarbeiders-problematiek van 30 jaar geleden proberen nu weer actueel te maken door er een mobiele telefoon in te doen ofzo? Wat moet ik ermee? Tenenkrommend! Ik hoop niet dat deze voorstelling de Gouden Tomaat wint, want dat betekend dan dat er meer mensen zijn die deze voorstelling uit hebben moeten zitten…

Deze productie is niet voor mij gemaakt. De grappen vond ik wat simpel en plat en inhoudelijk zat er helemaal weinig in. Andere mensen moesten lachen en hadden, mijns insziens, een leuke amusante avond (naast mij zat een doodnormale man van eind 50 te giechelen). Maar ik was er wel, dus zeg ik er iets over.
Het gewei is voor Kim Scheerder.
Kim Scheerder was de koningin van het toneel. Zij weet met de juiste timing het publiek te bespelen. Verder heeft Kim een prachtige stem.
Maar dat is niet genoeg voor een goede avond. Uiteindelijk vond ik de voorstelling niet genoeg ingekleurd. Te veel in een soort grijs gebied hangen. Liever had ik gehad dat alle personages wat meer kleur hadden, zodat ik ze beter uit elkaar kon houden.

Volgens mij was dit nou zo’n voorstelling die vooral leuk gevonden wordt door 40+ers, voor jongeren. “Ja. Dit is goed voor die jongeren. Hier leren ze veel van.” Als dat niet zo is, dan weet ik niet hoe het komt dat deze voorstelling gemaakt is. Ik vind het wat onzinnig, te veel geouwehoer.

Allereerst over de Tomaat: hoe kan het dat de Tam Tam organisatie zo weinig publiciteit maakt voor zo’n ontzetend mooie voorstelling! Schande (en met name erg zonde…) dat hierdoor de middag voorstelling van 12/02/’04 afgelast moest worden! Verder ook een Gewei voor de organisatie voor het in huis halen van deze voorstelling!
Beklemmend, herkenbaar, ontroerend en wonderlijk. Deze voorstelling wordt door Thomas Oerlemans terug gehaald en is gegroeid. Deze voorstelling mag van mij steeds terug gehaald worden, omdat de elementen van tijd die in de acteur veranderen met zijn personages mooi mee groeien. Ik zie er naar uit om over 30 jaar Olivetti 82 nog maals te zien gespeeld door Thomas Oerlemans (en tussen door het liefst nog enkele keren…).

Kommer en kwel
het leven is ellendig
dat wel

Lawaai geschreeuw
dat wel

Kommer en kwel
o ja…waarom eigenlijk? Nee. Niet dat. Waarom?

Potverdrie, ben niet zo thuis in de opera, maar altijd bereid om te leren. Het zal wel net als koffie zijn. Moet het leren drinken…Maar ik begrijp niet waarom die mensen zo hard schreeuwen en van die rare gestileerde bewegingen maken. Tweede balkon zat ik en vond het allemaal veel te groot. Wel een gewei voor het decor (behalve dat rare draaiende ding in het midden, zat almaar te wachten tot hij hard ging draaien en de mensen erover heen moesten springen enzo, maar dat mocht niet gebeuren), de gangen buiten de arena vond in mooi en werden goed gebruikt. Ook de openende en dichtslaande deuren mooi.
Nog maar een keer opera. Sta open voor sugesties…

Allereerst een gewei voor de theaterdichter Thomas Oerlemans. Waarom? Omdat het een vechter is die moet blijven vechten, een gewei ter aanmoediging aldus. Ook een gewei voor het mooie decor. Bloemen aan het plafond en glazen vazen op de grond, in de sneeuw (of was het op een wolk? )
Een mooie dramatische voorstelling over een driehoeksverhouding en liefde die niet kan en wil gelukken. Wat mij betreft had het derde deel van de voorstelling weggelaten kunnen worden. Deze afronding hoefde voor mij niet. De spanning was weg. Daarvoor een tomaat. Maar wel met liefde.