theaterpraat

Het was mij gelukt om mijn broer, die een broertje dood heeft aan theater, mee te krijgen naar de monoloog Olivetti 82 van Eriek Verpaele, gespeeld door Thomas Oerlemans. Dit omdat ik zeer onder de indruk was van het stuk en van de acteur. Mijn broer moest mijn mening delen dat dit toch wel erg bijzonder was.

Een aantal jaar later werd het stuk in reprisse genomen en weer waren mijn broer en ik van de partij. Bij het borrelen achteraf kwam mijn broer, film-producent van beroep, met het idee om er een film van te maken. Ik, regisseur van beroep, zag hier de uitdaging wel in en wij benaderde Thomas Oerlemans met ons idee. Het stond voor ons vast dat Thomas ook in de film de rol van Bernard van der Wiele zou moeten spelen.

Thomas stond niet onwelwillend tegenover het idee, maar wilde er wel nog erg goed over na denken. Olivetti 82 staat hem na aan het hart en hij wil wel dat het goed gebeurt.

Al snel nemen we het besluit om zo dicht mogelijk bij de tekst te blijven. De tekst van Eriek Verpale is zo sterk en zo gelaagd dat we de film zo dicht mogelijk bij die originele beklemmende tekst gaan houden.

Geen kunstgrepen om de ruimte te ontvluchten, om de beklemming van ons af te schudden. Juist luisteren naar een man, in een verhoorkamer, al 48 uur wakker, die gearresteerd is. Door middel van zijn verhaal er achter komen wat er daadwerkelijk gebeurd is, wat wellicht slechts zíjn waarheid is… Na een aantal repetities waarin we van elkaar begrepen dat we naar hetzelfde zoeken besloten we er helemaal voor te gaan.

Ondanks dat Thomas de tekst al helemaal kent, moet hij wel de tekst bijna helemaal opnieuw leren. In film ligt de focus van het personage anders en elementen die in theater als gewoon beschouwd worden werken in film niet bij voorbaad. Enerzijds kan je in het theater dichterbij komen (je zit er fysiek bij, je kan de acteur ruiken) anderzijds heb je in film de mogelijkheid om dichterbij te komen (de camera kan zo ongeveer op de huid gaan zitten). Elementen waar wij rekening mee moeten houden.

Heerlijk is het om de tijd te nemen voor het repeteren, iets wat binnen film helemaal niet zo gewoon is. Productioneel wordt alles nu op poten gezet. In januari 2009 gaan we draaien.