Frank Vercruyssen alleen op de scène, meester van de situatie, en dat een kleine 3 uur lang. Een Frank Vercruyssen ook die volledig is ontbolsterd en ook zijn plezante kanten laat zien.De rode draad in de tekst zijn de - inmiddels bekende - vragen van Max Frisch. Daarrond worden een aantal verhalen geweven, onschuldige, plezante verhalen.
Maar na de pauze verandert de voorstelling van toon. Een eindeloze reeks van defentie-uitgavens met de vraag wat men met dat geld zou kunnen doen om de miserie uit de wereld te helpen. Drammerig maar pakkend. Na deze uitbarsting, gaat Frank terug gewoon voort met zijn verhalen. Wie zoekt naar de relevantie van het theater heeft het hier (terug) gevonden.
De winnaar van het theaterfestival, terecht!

Frank Vercruyssen slaagde erin me drie uur lang aan het denken te zetten. Over blauwe stoelen, over liefde, over humor, over de perfecte partner, over een hond, over politiek en over de zinloosheid en de prijs van een oorlog. Soms waren het eenvoudige, dan weer indringende of moeilijk te beantwoorden vragen… Af en toe schrok ik van mezelf bij de antwoorden die ik bedacht. Iedereen zal dit stuk wel op een eigen manier ervaren, en dat is juist ‘t mooie eraan. Ook zijn prachtige stem ironische toon en soms harde conclusies hebben me aangenaam verrast. Lang geleden theater nog zo intens beleefd ! Een absolute aanrader !!

Je zou het voor een grabbelton kunnen houden: veel vragen, existentiële en geestige vragen, veel verhalen over verspeelde perfecte partners, over een teckel in een lift, over liefde en blauwe stoelen, over een kind in coma. Er komt ook nog een onwaarschijnlijke stoet bronnen langs: Max Frisch en de apocriefe werken George S. Patton, de USAF en Anton Tsjechov en vele, vele anderen. Maar het wonder is geschied. Door Frank Vercruyssen. Hij lijkt uiterlijk een beetje op John Malkovich en deze solo ligt ook op diens niveau. Hij weet de samenhang en structuur van dit onmogelijke patchwork te suggereren. En hoe! Dit is één van de ontroerendste, grappigste en beklijvendste producties van dit seizoen.

Kijken!

In het eerste en tweede deel van de voorstelling wordt de kern van het leven teruggebracht tot een aantal prachtig gekozen vragen en korte verhalen. Het derde deel levert het bewijs van de zinloosheid van de acties van Bush en de Amerikaanse dubbele moraal. Prachtige voorstelling die nog wel langer dan drie uur had mogen duren.