Het eten zag er verrukkelijk uit! Petertje mag voor de tweede keer in een maand de arrogante betweter spelen, maar 1. het gaat hem heel wat beter af dan vorige keer en 2. Damiaantje geeft heel wat meer tegengas dan Frankje. Maar waarom moet zoiets gvd 3 uur duren?

Ik heb er een paar dagen over nagedacht, maar eigenlijk heb ik niet zoveel te zeggen over deze voorstelling. Hij was lekker… als een uitgebreide maaltijd. Daarover ga je na afloop ook niet ontzettende diepteanalyses zitten maken.

Twee mannen aan tafel. Een gesprek. Eten dat live op het toneel wordt gekookt en genuttigd terwijl jij als bezoeker vergeten bent iets te eten die avond. Kortom: alle ingrediënten voor een vreselijk saaie avond. Maar het was toch zeker niet zo?! Het was ge-wel-dig. Ik had ze eigenlijk een blikje willen geven voor het mij zo doen verbazen, maar na het nagesprek (dat we dat nog hebben aangekund met z’n allen!) heb ik het toch vervangen door een gewei.

Goed, vooral als je het als toneel blijft bekijken. Anders wordt het een wel wat voorspelbare confrontatie van levensfilosofieën. Als toeschouwende toeschouwer is er eerder een en ander te be/verwonderen. Lang, dat wel. Er werd gekookt door Lamers & Annet Kouwenhoven - dat wist ik eerlijk niet. Het ruiken overigens uitstekende koks!

Dit is theater van het allerhoogste niveau! Het blijft een raadsel hoe twee acteurs zittend aan een tafel een publiek meer dan 3 uur en een half in de ban kunnen houden. Ik zag deze voorstelling voor de 6de keer en nog steeds verveelde ik mij geen seconde. De interactie tussen Peter & Damiaan zorgt voor pure chemie. Het lijkt haast alsof de tekst (die steengoed is) echt voor hen werd geschreven. Zelden zo hard gelachen en genoten in het theater. Meer van dit!

Lang geleden gemist, nu Godzijdank in de reprise. Om te beginnen had ik het geluk te kijken naar de kookkunsten van Mathias de Koning en Jan Joris Lamers. Zij kunnen goed koken en ook heel goed spelen dat ze goed koken. Ook kunnen ze lekkere wijn opentrekken, zodat ik heel veel zin kreeg in lekkere wijn. Dat kreeg ik dan niet, maar wel bruisend en naar het hoofdstijgend toneelspel van Peter van den Eede en Damiaan de Schrijver. Het was een mooie avond. In de zaal zat iedereen; mede Koe-mensen, de barmensen van de Blincker, acteurs als Jeroen Willems en schrijfsters als Judith Herzberg. Het werd daardoor een spannende avond. We begrepen heel gezellig met z’n allen de grapjes over Grotowski en workshops, maar werden ook collectief unaesy toen Toneel dood verklaard werd. Mooie avond.