Best goed, zeker na alle negatieve dingen die er van tevoren over geschreven waren. Fijne weetjes en ook fijn dat de dj geen muziek hoeft te produceren. En ik begin nu een beetje te begrijpen waar het ze om te doen is met hun onzekerheden en hun maniertjes om die te verbergen. Toch een blik, vanwege het gebrek aan zelfrelativering. Dat gaat me op den duur tegenstaan.

Ik was tamelijk hysterisch toen ik ‘Mission Impossible’ ging bekijken. ‘Mission Impossible’ was een voorstelling over hysterische mensen. Zoals dat bij hysterische mensen gaat, kon ik er weinig van bakken en voelde ik me niet aangesproken. Een blikje tomatenpuree voor mij en een gewei voor Dood Paard, dat lijkt me fair in deze.

Weer een voorstelling van Dood Paard die er net niet komt, de aanzet is er, dat geef ik toe. Soms wordt het zelfs boeiend. Kuno en Oskar zijn best leuk om naar te kijken, maar steeds weer dezelfde typetjes. Manja’s geloofwaardigheid is toch echt minimaal. Wat Dood Paard nu wil in deze wereld wordt me steeds onduidelijker. Ze lijken nog echt van het publiek, noch van theatermaken te houden, Tja. De boodschap van de voorstelling ‘Wij worden overspoeld met overbodige info en er zijn mensen die zich niet aan deze rationele maatschappij kunnen aanpassen’ is net even te dun, doe er dan meer mee ofzo!!!
Dood Paard, hopelijk volgende keer beter.

Leuke feitjes, mooie verhalen en onduidelijke klanken. Afzonderlijk interessant maar in combinatie is de aandacht helaas te verdeeld om iets te kunnen volgen. Dit wordt nog eens overstemt door klanken en rood op rood teksten van de live DJ in het gehalveerde theater. Acteurs keken omstebeurt op hun horloge en waren toen nog te vroeg klaar. Liepen overigens alledrie in trendy merktrainingsbroeken.

Wat een hype, wat saai, wat braaf en wat fijn dat dit over tien jaar waarschijnlijk helemaal verdwenen zal zijn. Dat geneuzel met die feitjes. Makkelijk scoren, zeg ik dan, en leer ze dan op zijn minst uit je hoofd, jongens!De dodelijk voorspelbaarheid van de monologen.En inderdaad, Kuno, als Oscar en Manja geweest zijn, kom jij. Dat had ik al van mijlen ver aan zien komen, Dus je hoeft het al helemaal niet nog eens een keer aan te wijzen. En dan de onverschilligheid. Hallo, ik heb betaald ja, doe alsjeblieft een beetje je best voor mij. “Onze idealen zijn vervlogen”, dat zeggen de personages uit Oom Wanja (van TGA) ook, maar daar voel ik het tenminste. “Spelers” van Dood Paard, jullie zijn van die types die mensen die in arnhem komen auditeren angst inboezemen. Is dat de bedoeling? WAT IS DE BEDOELING? WAT IS DE BEDOELING? Wat doet die DJ daar met die harde kutmuziek? Wat doen jullie daar? Wat doe ik daar? Ja, want dat was nog het ergste. Het besef bij mezelf dat ik niet weg durfde te lopen, vanuit een soort Paul de Leeuw-angst om aangesproken te worden door die hippe Arnhemmers daar.
En weten dat je NATUURLIJK iets tegen die mensen kan zeggen naderhand, maar dat je je beseft dat het verspilde moeite is omdat DP waarschijnlijk overal een antwoord op heeft. Ik wil niet eens kwaad worden op die voorstelling, ik wil alleen van een iemand horen dat dit niet de toekomst van theater is, want als dit de toekomst van theater is, win ik nog liever een oscar, Oscar!

Best heel aardig! en zeker niet zo slecht als sommige kwade tongen beweren. dj als op radio 100, lekker. [& weer eens wat anders dan die verplichte ohzo vernieuwende techno, ‘kijk-dat-is-nou-jongen-mensen-muziek’-muziek] mooie stukken text & weetjes - inderdaad veel weetjes. text om nog eens na te lezen (of spreekt dat er weer niet voor dat ik hier best zonder acteurs kan). toegegeven: soms was het moeilijk kiezen wie te volgen - en als je gekozen had was het weer moeilijk te volgen. maar al met al toch wel een moose voor de text en misschien een tomaat voor het teveel aan text.