Deze voorstelling had zo mooi kunnen zijn, dat was eigenlijk mijn gevoel na afloop. Jammer dat ome Joop maar niet tot leven wilde komen, dat de typetjes te plat waren, de liedteksten veel te slap (we droegen wijde pijpen (10x)) en waarom in godsnaam die verteller die alles nog een haarfijn uitlegde… het is toch toneel!Dit verhaal had meer verdiend!

Prachtig toneelbeeld! Gewei voor Rien Bekkers voor zijn kostuums. Gewei voor Barbara Pouwels en Paul Hoes die Vondel uit hun strot krijgen alsof ze een brood bij de bakker bestellen. Een tekst waar ik erg aan moest wennen in het begin. Het kostte me de nodige energie, ik kwam doodop de zaal uit, maar dan heb je ook wat.

Een gewei voor Barbara Pouwels; ook nu weer een intrigerende vertolking, fel, krachtig en geloofwaardig. En ook een gewei voor het formidabele toneelbeeld - bestaand uit rook en licht en en enkel boompje - ontworpen door Reinier Tweebeeke.Helaas een tomaat voor de kostuums (Rien Bekkers) die ditmaal kennelijk weinig verrassend uit de voeten kon (rare engelvleugeltjes), een tomaat voor de Rei van Engelen die bleekjes afsteken bij de “oude rotten” en zowel een gewei als een tomaat voor regisseur Hans Croiset; een gewei voor zijn initiatief om met zijn nauwelijks gesubsidieerde HTS opnieuw Vondel te spelen; een tomaat omdat Croiset’s vorige Lucifer veel spannender was.

Ik ging eens naar Het Toneel Speelt omdat ik stiekum wel houd van een beetje declameren. En ook van oude Hollandsche tekst. Maar ik ben bang dat ik ben genezen. Getverdemme mensen! Wat een vervelende Lucifer. Mooi decor en leuke kleertjes, hoor maar de voorstelling im Totalem was een draak! En dat is jammer want de acteurs zijn weliswaar overwegend jong maar toch niet slecht. Of was het geworstel met de tekst van Vondel een vormding?

Tomaten! Lang geleden dat ik een zo’n grote verontwaardiging en boosheid heb gevoeld in een schouwburg als bij deze voorstelling van Het Toneel Speelt. Dit is geen spelen, dit is het declameren van een mooie tekst zonder begrip. Alleen als Anke spreekt voel ik me als publiek aangesproken. Het publiek wordt verleid met een intrigerend toneelbeeld maar de acteurs praten het publiek in slaap.

De Grieken hebben Sophokles, Aristophanes en Euridipes. De Engelsen hebben Shakespeare en Marlowe. Wij hebben, eh… o ja, Vondel. Klassiek theater is teksttoneel. Naar mijn mening heeft Het Toneel Speelt dit iets te letterlijk genomen. Een sober toneelbeeld met af en toe mooie lichteffectjes, maar vooral heel veel praten, praten en praten op rijm. De acteurs in engelenkostuum (wit, met voor de minder engelachtige engelen zwarte vleugels). Barbara Pouwels als Lucifer was erg goed, Anke Engels als Michaël ook. Maar als de jonge acteurs in deze voorstelling ons in toekomst in het theater gaan bezighouden, vrees ik het ergste. Vaak moest ik denken een te pruimen amateurvoorstelling. Sorry, Toneel Speelt, maar ‘Familie’ was minder pretentieus, maar wel veel mooier. Een tomaatje? Ik denk het wel.

Gewei voor Barbara Pouwels en Paul Hoes, erg goed, helder en meevoelbaar. Jammer dat er met dit stuk niet meer is gedaan dan het te spelen: waarom moet dit nu, op dit moment gezien worden? Erg statisch, hermetisch geregisseerd, de acteurs, bijna allemaal jong, krijgen zo geen kans te laten zien wat ze werkelijk in huis zouden kunnen hebben! Dus tomaten voor regie en gebrek aan actualiteit, gouden tomaat vooral voor dat laatste!

Lucifer is als Hamlet: dat stuk kun je niet kapot krijgen, hoe zeer je het ook probeert. Gelukkig heeft Croiset zich niet laten verleiden tot een modieuze hertaling maar heeft hij de oorspronkelijke tekst in stand gehouden. Daarvoor een gewei en ook voor Anke Engels, die niet alleen goed speelt, maar met haar vuurrode haren ook werkelijk het aureool van wraakengel Gods waardig is. En een gewei voor de kostuums: sober doch doeltreffend. Een tomaat voor Barbara Pouwels, die zich constant overschreeuwt, zodat haar stemverheffing niet meer opvalt waar deze nodig is.

Ik heb het echt geprobeerd. Maar ik kan het niet. Het lukt niet. Ik kan niet van deze mechanische esthetiek houden. Dat vind ik nou echt verkwisting van subsidiegeld. Veel te pretentieus, decadentie zonder dat er iets meer gemeld wordt dan vrouwonvriendelijke uitspraken. Althans, dat is het enige wat echt overkomt. Ja, en de G van Gover, maar die vond ik wel geinig. Ik houd mijn hart vast voor TGA. Ik hoop het beste voor ze. Toch nog een opstekertje dan: een groot gewei voor Lineke Rijxman en Titus Muizelaar die je als enige aan hun lippen weten te kluisteren en die zich met een zekere achteloosheid dapper staande weten te houden in de exorbitante vormgeving. En een gewei voor Harry de Wit, natuurlijk.

1 gewei voor Walter en 1 gewei voor Jan. Mijn ogen hebben niets meer te willen, want het oog krijgt alles. De rest moet het helaas met minder doen. Mijn oren zijn na een half uur in de foyer gaan zitten wachten op de rest van mijn lichaam. God wat word ik knettergek van die “muziek” van Harry. En mijn hart en hoofd volgden de oren al snel. Ivo, ik zou graag eens wat voelen. Hij is in al zijn multi-dinges het theater vergeten.