Een voorstelling over interpretatie van de islam. De tekst bestaat uit een soort korte monologen, waardoor geen directe interactie tussen personages ontstaat en het geheel iets geeft van een theologisch traktaat (1 tomaat). Gek genoeg is het toch spannend - wat verteld word is wèl interessant. Het einde daarentegen is flauw (nog 1 tomaat). Mooie dansstukken op Frank Sinatra (doet het altijd goed in het theater). In totaal, toch een aardige voorstelling.

De voorstelling ‘Kreatief met Turk’ was mooi, ontroerend, afwisselend, grappig en zeker de moeite waard om te gaan zien.

Ik was aardig benieuwd naar deze voorstelling, gebaseerd op Dirk Tango’s faam, de goede recensies, blije verhalen van voorgangers en natuurlijk het stuk zelf.
Maar helaas. Ik vond het verschrikkelijk.
De voorstelling moet onweerstaanbaar grappig zijn, maar ik heb nergens gelachen. De humor was op het niveau van een gemiddelde André van Duin-revue en helaas duurde dit alles ook nog ‘es 4 (vier) uur. Het beginbeeld was aardig (de elven dansen, in balkleding gekleed), maar het ging hierna alleen nog maar bergafwaarts. Het publiek om mij heeft zich werkelijk een hernia gelachen terwijl ik vooral het laatste half uur alleen maar op wanhopige en zachte toon “doek! doek! doek!” herhaald heb.

Briljante voorstelling van Carver! Rene van ‘t Hof is de meest geweldige muis die ik ooit heb gezien, Joke Tjalsma speelt prachtig verstild als verwaarloosde echtgenote. Een paar hilarische momenten, maar ook bij vlagen indrukwekkend (zoals de uitvaart, met mooie Alan Lomax worksong). Ik zag de eerste 3 afleveringen: wie weet er hoe het afloopt?

Groot drama. Viola kan wel zingen, maar daar is alles mee gezegd

Een voorstelling die ‘ons de dingen laat vergeten en slechts letten op het verband ertussen’ Een avond die onder je huid gaat zitten. Waarom? Omdat dit acteurs zijn die zo gek zijn geweest om in de geest van Woody Allen te kruipen en ons verbanden laat leggen waar je ze niet wilt leggen. Maar verrast wordt door de complexheid van je eigen begrip voor het ontoegankelijke. Verwarrend? Ga de voorstelling zien!

Nou, NVCR. Het is echt debiel om mensen cultuurbabaren te noemen als ze Oidipous niet goed vinden, want de uitwerking van TGA dat is pas Barbaars. En dat heeft al helemaal niks met Jalouzie te maken. Hoor jij bij TGA ofzo? En dan verder iets nieuws doen? Ik vind dit echt helemaal niks nieuws, dit is het al tijd even langzame mooispreektheater zoals dat al zo lang bestaat. Ik vind niet dat je andere mensen Barbaren kunt noemen omdat ze een andere smaak hebben.

Oidipous was een fantastische verbeelding van een eeuwenoude tragedie in een modern jasje. Mensen die het niet mooi vinden zijn gewoon cultuurbarbaren. Sta eens open voor iets nieuws, al weet ik dat het moeilijk is om te waarderen wat iemand anders doet!

Onderzoekstheater noemen ze het zelf, theater met veel feitenkennis en echte informatie. GIQ (gen IQ) gaat over gentechnologie en wisselt wensen, dromen en horrorscenario’s af met echte informatie. Elke avond wordt een andere specialist geinterviewd. Fijn, theater dat eens ergens anders over gaat dan de klassieke liefde, eenzaamheid en onbegrip. Ze delen ook nog een tasje informatie uit, en anthraxsnoepjes.

Het gewei - en dat is er eigenlijk een in het kwadraat - is voor de ruit, een groot rechthoekig stuk glas (laten we zeggen 6 x 1,5 m) dat rechtop in de breedte op het toneel staat en voortdurend vastgehouden moet worden door de spelers. Het stuk gaat over incest, het vasthouden van de ruit verbeeldt prachtig hoe ouders en kinderen op elkaar aangewezen zijn - niemand kan de ruit laten vallen. Verder is het een lang exposé over hoe incest werkt (zou werken), de kinderen komen aan het woord, de ouders betogen dat het uit de hand gelopen liefde is. Het werd voor mij niet meer dan ‘dat het eens gezegd werd’. In het spel onbegrijpelijk gefreubel en rare schapen- en andere loopjes over het toneel. En ik versta dat platte Vlaams echt niet.