De geluiden die mij ten gehore kwamen over deze voorstelling waren positief en louterend. De voorstelling is ook leuk, wordt snel en goed gespeeld en bij vlagen bijzonder origineel. Een extra gewei voor het spel van Rene Van ‘t Hof en een tomaat voor de moraliserende toon van Beppie Melissen in een van de laatste monologen.

Wat een ongelooflijke teleurstelling, deze voorstelling waar ik zo naar had uitgekeken. Eigenlijk gaat het helemaal nergens over, op wat muizenissen na. De parallellen van de muizenwereld met de echte wereld zijn veel te opzichtig, en de wil te imponeren werkt daardoor veel te pretentieus. Die pasjes van René van ‘t Hof kennen we nu ook wel. Zo’n begrafenisscene is gewoon niet mooi genoeg en ontroert totaal niet. Elke scene werd afgesloten met een black-out, wat op den duur erg ging irriteren. Volslagen overbodige uitleg aan het begin van de avond sloeg helemaal nergens op, en de ‘soap’-achtige benadering werkt op den duur door te lang uitgesponnen structuur ook in hun eigen nadeel. Carver is echt een favoriete theatergroep van me, maar dit is echt te gemakkelijk willen scoren. Toch nog een gewei voor de acteurs, vooruit dan maar. En hierbij adviseer ik iedereen nooit meer Carver te zien in Amsterdam, waar iedereen op voorhand al heeft besloten dat het geweldig is en daarmee ook nog eens de hele voorstelling kapot lacht.

Tja jezus. Ik had hier wel wat meer van verwacht. Je denkt: “Ha Carver” en dat krijg je ook en niet meer. In plaats van iets echt speciaals en bijzonders te maken kiest carver voor de middenweg en dat is nooit goed. Helemaal ergelijk als dan het publiek om elke futiele spierbeweging van Rene van ‘t Hof keihard bulderde van ‘t lachen. En dan die teksten; waren die nou echt nodig? Ik dacht dat het een mime-groep was.

Hele leuke voorstelling. Echt heel goed. Vooral en Rene van het Hof en Lenny Bredeveld waren geweldige muizen. Maar de actrice die de echtgenoote speelde,was ook helemaal geweldig, eigenlijk waren ze gewoon allemaal gigantisch. Ik heb nog maar 3 projecten van Carver gezien, en het was steeds opnieuw GEWELDIG!! Carver rules in theaterland. Ik mag niet meer plaatjes van geweien nemen dus doe ik het zo; gewei, gewei,gewei, gewei,gewei, gewei,gewei, gewei,gewei, gewei,gewei, gewei,gewei, gewei,gewei, gewei,gewei, gewei. En nog een heleboel meer maar dat gaat niet lukken anders krijg een “muizen”arm (hahahaha). Carver I love you all!!

De leukste momenten zijn toch de momenten waarop de muizen echt muis zijn. Tot in de kleinste details, met René van ‘t Hof voorop, zijn het gewoon muizen. Eigenlijk net zoals de mensen echt gewoon mensen zijn met hun gewone menselijke verhaal. Al snel gaan de muizen menselijke trekjes vertonen en ontvouwt zich een verhaal. We krijgen dan wat eigenaardigheden van de hedendaagse mens voorgeschoteld en dat is ronduit amusant. Door het tot in de puntjes kloppende lijfelijke spel kon ik me heerlijk inleven en heb ik hardop meegelachen en iets minder hardop meegehuild met deze lieve wezens die dan toch best wel een beetje op ons mensen lijken. Ik heb nu al zin in de vierde aflevering die, net als de drie afleveringen waaruit deze voorstelling bestond, voor TV opgenomen en vervolgens uitgezonden gaat worden. Bijzonder mooi theater!

Briljante voorstelling van Carver! Rene van ‘t Hof is de meest geweldige muis die ik ooit heb gezien, Joke Tjalsma speelt prachtig verstild als verwaarloosde echtgenote. Een paar hilarische momenten, maar ook bij vlagen indrukwekkend (zoals de uitvaart, met mooie Alan Lomax worksong). Ik zag de eerste 3 afleveringen: wie weet er hoe het afloopt?