Tja jezus. Ik had hier wel wat meer van verwacht. Je denkt: “Ha Carver” en dat krijg je ook en niet meer. In plaats van iets echt speciaals en bijzonders te maken kiest carver voor de middenweg en dat is nooit goed. Helemaal ergelijk als dan het publiek om elke futiele spierbeweging van Rene van ‘t Hof keihard bulderde van ‘t lachen. En dan die teksten; waren die nou echt nodig? Ik dacht dat het een mime-groep was.

Boermans en Platel hadden de eer aan zichzelf moeten laten. Deze voorstelling had nooit verder dan de eerste try-out moeten komen. Een cross-over van opera, musical en teksttheater en tegelijkertijd een parodie op de drie voorgaande, wat natuurlijk niet te combineren valt.

En ik had me er zo op verheugd. Jammergenoeg is de familievoorstelling van het ro theater dit jaar niet zo best geworden. Het decor is prachtig, er spelen leuke acteurs mee, de multimedia-effecten zijn vast nog nooit eerder vertoond en er zitten ook best grappige grapjes in (vandaar dat ene geweitje). Waarom verveel je je dan toch en hou je er geen enthousiast gevoel aan over? Ik denk omdat het verhaal niet te volgen is (en onlogisch), omdat de acteurs verdrinken in dat onduidelijke verhaal en de nog onduidelijkere enscenering ervan en omdat het tempo veel te laag ligt. Jammer!

het had zo mooi kunnen worden: de theatercompagnie / theu boermans & victoria / pascale plattel & en een zita swooner & transparant. maar de recensies in belgie en een uitgestelde premiere in nederland beloofden al weinig goeds. en weinig goeds, of beter gezegd heel veel lelijks was het. een niet-interessant verhaaltje, een megalomaan decor, niet-geregisseerde acteurs, onzinsausje eroverheen geflikkerd met wat video. tja. in de allerverste verte misschien nog herinnerend aan voorstellingen van grootmeester alain plattel, maar juist daardoor werd via viola een nog grotere aanfluiting. zoveel talent, energie, geld verkwanseld. in de folder van de theatercompagnie schrijft theu boermans dat hij schouwburgprodukties wil maken voor een groot publiek. nou met deze voorstelling joeg hij het beetje publiek dat er was voor maanden de schouwburg uit!
En wie heeft in godsnaam bedacht dat dit een voorstelling is om met kerst (matinees op beide dagen!) in de stadsschouwburg neer te zetten? Je zal er maar zitten met je hele familie op eerste kerstdag! een goede aanleiding voor een totaal bedorven kerstmis.

Platvloers, slecht materiaal, onsamenhangend en oninteressant en lelijk vormgegeven, ritmisch gammel en spelers vol wanhoop om hun bodemloze, niet-geregisseerde rol en dat het een droom is, is een laffe uitvlucht van de schrijfster: dan kun je daar alle ongein mee afdoen, het was immers een droom. nou, nachtmerrie zul je bedoelen. en als het een droom was, klopt de plotline gewoon niet. lelijk, amateuristisch vormgegeven, mise en scene van niks, en dan een tv-scherm opgehangen op een plek die helemaal duidelijk maakt, dat niemand een idee heeft waar ie mee bezig is. ja ja, multimedia. nou, zo hoeft dat echt niet! en waarom moet het allemaal zo stuitend lelijk zijn? en dan die mislukte menging van acteurs met operastemmen en die zinloze menging van talen. kleren van de keizer is nog te mooi als kwalificatie. holle onzin. smakeloos! nee, leuke vulling voor de kerstdagen daar in amsterdam. gelukkig zaten er nog geen 100 mensen in de zaal.

Wat een heerlijke voorstelling!
Mooi toneelbeeld en tof licht. Gelukkig stonden alle muziekinstrumenten er niet alleen omdat dat er zo interessant uitziet. Het klonk ook geweldig. Van Beppe Costa als Lodewijk Napoleon wordt je spontaan bijna monarchist. Als je dit niet raakt hoef je nooit meer in een theater te komen, en ben je reddeloos verloren.

Boddé gaat verder waar hij met zijn vorige programma was gebleven. Met dingen die hij goed kan: grappige muzikale vondsten en geinige typetjes. Niet alles was even geslaagd. Toch een leuke avond

Wow, zij kan erg veel: heel mooi zingen, overtuigend vertellen en is ze nog grappig ook. Hopelijk blijft dat zo als ze het vaker over iets anders gaat hebben dan haar (opvallende) Russisch-Kameroenese afkomst. Omdat ze dat wel héél erg vaak blijft herhalen, toch 1 tomaat(je). Haar muzikanten komen een nogal timide over, niet gek als je naast zo’n vrouw staat.

Weer een fraaie voorstelling van het Muz-theater. Relatiedrama tussen moeder en dochter rond een wegrestaurant voor truckers, dat beter tijden gekend heeft. Kiest de dochter voor trucker Remco of bezwijkt ze voor de dwang van haar moeder die niet wil dat ze uit de vertrouwde omgeving vertrekt? Eeuwenoud thema, maar erg mooi uitgewerkt en gespeeld. Karina Smulders speelt zeer fraai de charmant-onnozele dochter. Mooi decor: rode balletvloer met een laag donkergrijze rubberkorrels, voor het asfalt-effect. Nog tot maart te zien!
1 blik tomaten voor de kletsende en etende pubers die maar niet lijken te begrijpen dat het theater geen bioscoop is

Pinguinleed aan lange tafels met in gelatine gevangen goudvissen, kunstgras, popcorn en kleine gebakjes die je toeroepen: Pak me, eet me! Onweerstaanbaar instinct drijft de pingiuns maar ook ik kan de koelte van de gelatine langs de rug van mijn hand niet weerstaan. Klein verhaal over een groot probleem. Echt een famillievoorstelling met voor elk wat wils. Voornamelijk onderhoudend.