Sex sells was een leuke voorstelling over een vrouw die via het chatten een date regelde met een man. Ze zijn een paar keer uitgeweest. Hele grappige situaties ontstaan.
Jammer was dat de liedjes erg nep overkwamen en dat de verwachting die je hebt als je “sex sells” hoort niet uitkomt. Verder was de voorstelling erg grappig!

Gemengde gevoelens.
Oscar van Woensel is ideaal voor deze tekst, het decor is inventief, met een antenne als boom, Lucky speelt prachtig,
maar aan de andere kant,
de voorstelling sleept zichzelf voort, het spel, vooral van Gilles Biesheuvel,is tegen de arrogante kant,
het einde van de voorstelling, met de vier acteurs spartelend op de grond is je reinste amateurtoneel,
en vooral het stuk zelf, dat echt gedateerd is en te uitleggerig.

Een heel erg goede voorstelling. Met als leidraad een realistische versie van sneeuwwitje en haar dwergen laat Rogier Schippers zien dat eendracht niet bestaat, maar vooral hoe verlangen mensen verteert.
Het decor is mooi, met een als een hemel verlicht grid, de acteurs spelen bijzonder goed, vol details en met een bijzonder gevoel voor humor en timing.
Hoogstens is de tekst hier en daar wat lang, en komt Sneeuwwitje wat langzaam op gang. Maar wat wil je, in haar situatie.

Een stuk over niet bijster interessante mensen, een stuk zonder duidelijk drama, kan het. Nee, het kan niet.
Esther Gerritsen moet zich dat al snel beseft hebben, want haar tekst wordt opgeleukt met allerlei zaken die de voor drama of spanning moeten zorgen waar haar personages dat niet hebben. Zo is de grap over de bisschop in de keuken weliswaar een goede running gag, maar heeft het ook iets van een noodoplossing. Kortom, de saaiheid van haar personages wordt te weinig extreem doorgevoerd, zodat het resultaat ook tweeslachtig is. Daar staat tegenover dat de acteurs erg goed spelen en aan het eind een staaltje accapella zingen laten horen waar ik stil van werd.
Helemaal niet slecht, maar toch een tegenvaller.

Heeft nog geen enkele Mooser deze voorstelling gezien? Ga vooral kijken als je kunt, want dit is een must. Niet alleen vanwege het feit dat het een mooie voorstelling is, maar ook een van de meest belangrijke voorstellingen. Een prachtig statement tegen racisme, haat, vooroordelen, noem maar op. Dit alles is verwerkt in een adembenemde voorstelling, waarin ik me regelmatig zeer bedreigd voelde door de ‘echtheid’ van de tekst. Je kunt van alles lezen over WOII en Hitler, maar het zal nooit zo dichtbij komen als in deze voorstelling. Het slot is zelfs nog angstaanjagender dan het hele Hitlerverhaal. Ga dit zien en ga nadenken!

Eindelijk weer eens gelachen in het theater. Peter Blok geeft het fenomeen spel een geheel nieuwe invulling. Mooie sfeer neergezet door de totale familie, ze slagen erin je plaatsvervangend te laten schamen voor de gebeurtenissen op toneel. Geweldig ouderwets kluchtdekor (let op de vliegenvangergordijnen), tafel, sofa en veel deuren die leiden tot hilarische opkomsten en afgangen. Van Warmerdam zet klassiek interessante personages tegenover elkaar, natuurlijk niet zonder zijn duidelijke stempel achter te laten. Typetjes/karakters die de acteurs zeer geloofwaardig volhouden gedurende het stuk, ook als de onderlinge hiërarchie verandert.

Een Alex van Warmerdam live. Perfect uitgevoerde komedie, mooi gespeeld en goed getimed. Maar het blijft een herhaling van het circuskunstje van Van Warmerdam.

Toen wij via school te horen kregen dat we verplicht naar een ckv1 voorstelling moesten gaan, met als titel ‘Acro rap’ dachten wij aanvankelijk dat het een oninteressante santekraam zou zijn. Na lang brainstormen hebben wij unaniem besloten toch naar eens een kijkje te gaan nemen en evt, als het tegen zou vallen, de theaterzaal af te breken met alle gevolgen van dien. Toen de voorstelling ten einde was bleek het, op de dans en de muziek na, een redelijk interessante santekraam te zijn.

Botten, banden, broeken met poep, en de taal: onbegrijpelijk Haribo.

Heel flauw, ik ben hier naartoe gegaan terwijl ik wist dat ik het vast heel slecht zou vinden. En warempel; ik vond het waardeloos. Where to begin: autobanden, luiers, raar Engels, elastieken, kostuumpakbroeken, ik heb het vorige jaren allemaal al gezien en dan goed. Het schijnt dat je, als je op zo’n acedemie zit, geen tijd meer hebt om naar het theater te gaan. Dus hebben ze het vast niet gejat, maar hebben ze het te laat bedacht en ook nog slecht uitgevoerd. Misschien toch wat vaker in de zaal zitten ipv in het repetitielokaal modern theater uit te vinden.