MIJN GOD. Als je het stuk van Corneille leest, zie je een bruisend Italiaans dorpje voor je. Op het TGA toneel zie je mensen die stilstaan, heel langzaam gewegen en stilstaan. SAAAAAAAAAAAAAAAAAAI!!! Daarentegen hulde voor de muis die besloot het toneel te betreden. Zelfs Hans Kesting en Roos Ouwehand waren niet bestand tegen zoiets leuks. Er werd per ongeluk gelachen. Leuk moment, jammer dat het alleen dat maar was, een moment. Echt heel slecht.

Mooi hoor. Ja, er gebeurt inderdaad weinig tot niets, maar wat spannend! Alleen op het eind wordt de strakheid te veel losgelaten. Verder behoorlijk prachtig. Belangrijke attractie, bijna vergeten, een Lightsaber! Nu maar hopen dat Hans Kesting aan the light side of the Force blijft…

Prachtige vormgeving, coole kleren en mooie plaatjes. Door de rust in het spel en beeld wordt het verhaal heel spannend, de personages echte helden en lijkt de tijd voorbij te vliegen. Erg romantisch einde, maar het gaat ook over de grote liefde. Hans een gewei, Roos een gewei, vormgeving een gewei en natuurlijk dan ook GJ een gewei.

Wil je met een tijdmachine teruggeflitst worden naar het verplichte schooltoneel, ga dan beslist naar ‘De cid’! De voorstelling is goddank niet in het Frans, maar duurt wel drie uur. In 1827 werd de integrale opvoering voor het laatst in Nederland gezien, en dat had zo moeten blijven.Tomaten voor het niet flink schrappen in de tekst, de vertaling, de bochel van Hans Kesting, en de lang-za-me speel-stijl. Een gewei voor de kleding: mooi!

De tot in de puntjes uitgevoerde diavoorstelling laat het vertellen van het verhaal een zachte dood sterven. Bovendien wordt vrijwel elke emotie zonder veel dynamiek weergegeven. Wanneer vorm belangrijker wordt dan inhoud, haak ik af.

Voor alle mensen die denken een voorstelling te kunnen beoordelen op alleen de eerste helft: HET HELPT ALS JE DE TWEEDE HELFT OOK ZIET!!! daarin vallen een heleboel dingen op z’n plaats en is er wat meer beweging. Gokje: deze voorstelling wordt geprogrammeerd in het komende theaterfestival.

Ik vond het een zeer saaie voorstelling. Alles was zo sloom en er was geen actie, alleen maar liefde. Ik ben 11 en ik moest van mijn ouders mee.

Wat een fantastische voorstelling! Ik heb genoten van het spel, van de spanning, van de effecten, maar vooral van de prachtige stemmen en de muziek. Moet je echt gaan zien!!!!!

Leuke kindervoorstelling waarbij de wereld van de Popmuziek regelmatig op de hak genomen wordt. Niet alleen voor kinderen leuk, maar ook voor de ouders voor wie het een feest van herkenning is, de liedjes uit de voorstelling zijn namelijk Nederlandse teksten op bekende popsongs.
Een gewei voor elke speler (4 dus), goede muzikanten die ook nog feeling hebben met theater (of andersom natuurlijk) en een gewei voor het decor wat heel simpel maar erg effectief en mooi was. Een tomaat voor de soms wat gezochte verhaallijnen en overgangen. Voor de rest erg genoten van de voorstelling!

Het begint al in de hal. Acteurs lopen, vallen, glijden trap op, af, lift in, uit. het doet denken aan BEWTH. In de ruimte waar we naar binen geloodst worden: projectie op de muren van acteurs die verderop in de ruimte zitten, hangen, lopen, bewegen. Publiek loopt rond, ziet zichzelf geprojecteerd. Acteurs bewegen tussen het publiek, maken soms contact. Na een poosje herken je ze en zie je de minuscule camera’s hangen. Acteurs en publiek laten zich op de grond zakken en slaan de glijbewegingen van een danser gade. Naar de volgende ruimte. In een stoel zit iemand tekst te zeggen. Op de muur video van publiek, ander publiek, dat in de diepte zakt. Enorme herrie, alsof je in een vliegtuig zit. Opeens donker, stil, uit. Een leuke ervaring.