Prachtige vormgeving, coole kleren en mooie plaatjes. Door de rust in het spel en beeld wordt het verhaal heel spannend, de personages echte helden en lijkt de tijd voorbij te vliegen. Erg romantisch einde, maar het gaat ook over de grote liefde. Hans een gewei, Roos een gewei, vormgeving een gewei en natuurlijk dan ook GJ een gewei.

Mooi hoor. Ja, er gebeurt inderdaad weinig tot niets, maar wat spannend! Alleen op het eind wordt de strakheid te veel losgelaten. Verder behoorlijk prachtig. Belangrijke attractie, bijna vergeten, een Lightsaber! Nu maar hopen dat Hans Kesting aan the light side of the Force blijft…

MIJN GOD. Als je het stuk van Corneille leest, zie je een bruisend Italiaans dorpje voor je. Op het TGA toneel zie je mensen die stilstaan, heel langzaam gewegen en stilstaan. SAAAAAAAAAAAAAAAAAAI!!! Daarentegen hulde voor de muis die besloot het toneel te betreden. Zelfs Hans Kesting en Roos Ouwehand waren niet bestand tegen zoiets leuks. Er werd per ongeluk gelachen. Leuk moment, jammer dat het alleen dat maar was, een moment. Echt heel slecht.

Ik vond het een zeer saaie voorstelling. Alles was zo sloom en er was geen actie, alleen maar liefde. Ik ben 11 en ik moest van mijn ouders mee.

Voor alle mensen die denken een voorstelling te kunnen beoordelen op alleen de eerste helft: HET HELPT ALS JE DE TWEEDE HELFT OOK ZIET!!! daarin vallen een heleboel dingen op z’n plaats en is er wat meer beweging. Gokje: deze voorstelling wordt geprogrammeerd in het komende theaterfestival.

De tot in de puntjes uitgevoerde diavoorstelling laat het vertellen van het verhaal een zachte dood sterven. Bovendien wordt vrijwel elke emotie zonder veel dynamiek weergegeven. Wanneer vorm belangrijker wordt dan inhoud, haak ik af.

Wil je met een tijdmachine teruggeflitst worden naar het verplichte schooltoneel, ga dan beslist naar ‘De cid’! De voorstelling is goddank niet in het Frans, maar duurt wel drie uur. In 1827 werd de integrale opvoering voor het laatst in Nederland gezien, en dat had zo moeten blijven.Tomaten voor het niet flink schrappen in de tekst, de vertaling, de bochel van Hans Kesting, en de lang-za-me speel-stijl. Een gewei voor de kleding: mooi!