Prachtige voorstelling, ontroerend en goed gebracht.
Enige minpuntje vond ik dat de kapsels van enkele van de heren absoluut niet bij de oorlogsjaren hoorde.
Het verstoorde de illusie een beetje dat enkele van de heren lang haren.

Fantastisch in Klein Bellevue te Amsterdam. Mooi repertoire, goed gebracht. Goede muzikanten, mooie en expressieve zuiver zingende zangeres. Goede spanningopbouw.

Enige minpuntje is het anachronisme dat 2 maal wordt ingezet. Een maal in een soort hiphopsound aan het eind. Alsof Jetta wil laten horen: ‘dit stemtechnische trucje kan ik ook nog’. Ja meid, vast, maar alsjeblieft NIET in deze voorstelling. Het breekt de sfeer.

Ook de Duitse vertaling van Pete Seegers ‘where have all the flowers gone’ uit 1961 had niet gehoeven. Er zijn zat liedjes uit de periode die hetzelfde kunnen vertellen en beter in de setting passen.

Een puntgave Oerolvoorstelling. Zo is dat. Met Nederlandse liedjes uit de Tweede Wereldoorlog. In sommige bezingt Jetje expliciet verduistering en persoonsbewijs. In andere is de boodschap wat meer verborgen. Dan moet je tussen de regels door luisteren.
Als een acteur in Duits uniform opkomt, en de violist met de jodenster dus van het podium verdwijnt, klinkt achter me zachtjes maar hartgrondig ‘Rotmof’. De oorlog hier op Terschelling meegemaakt, vertelt hij me later. Vandaar. Jetje en haar dansorkest maken dus nogal wat los. Ook bij mij trouwens. Ze musiceren ook wel heel goed, maar het is vooral een sterke theatervoorstelling. Met indrukwekkende spanningswisselingen. Heel knap.
En dat allemaal op een podiumpje van vier bij vijf meter. Als allereerste voorstelling in een door Willem Fries dit jaar tot sfeervol theatertje met veertig zitplaatsen omgetoverde voormalige b.h.winkel in West-Terschelling.

Puntgave voorstelling. In een schitterend theatertje op westterschelling (een soort klein Tuschinki) nemen zangeres Jetta en haar magnifieke band je mee naar de muziek uit de oorlog. Eerst denk je: ha fijn, wat een lekkere liedjes. Maar dan slaat de sfeer om en blijf je met pijn in je hart zitten. Let ook op conferencier Pieter-Bas van Wiechen en de opduikende soldaat. Oerol is begonnen.