Gemakzuchtige zoektocht van van Hove naar goedkope effecten. Van der Ploeg zal het wel fantastisch vinden, de jongeren zelf waarschijnlijk minder. Ik vond de film beter.

Als deze voorstelling wint stop ik met theater, en dat zou zonde zijn.

Deze voorstelling druist in tegen alle wetten van de monoloog, maar het werkt wel. Hij is gebaseerd op dagboek-aantekeningen van Marinus van der Lubbe, die alleen maar over koetjes en kalfjes schrijft in een wel zeer krakkemikkig nederlands. Rienus staat de laatste tijd enorm in de picture. Is een cult-figuur geworden onder een selecte groep kunstenaars, na het zien van deze voorstelling begrijp ik waarom. Deze man met zijn gebrekkige schrijfstijl, zijn onvermogen om zich te verklaren, deze ultieme anti-held, wekt in deze tijd het verlangen op om ergens in te kunnen geloven. Enige kanttekening is de onverklaarbare aanwezigheid vn de poppenspeelster, de vrouw achter Ieniemienie. Laat haar weg en het is een perfecte voorstelling.

Het is te hopen dat Paul Koek & The Gang op de Theater-Bassline eens flink gaan uitpakken, want ze maken best wel een aardig potje Electronic Body Music (voor wie die term nog kent). Wat die muziek dan weer in deze voorstelling doet is mij een raadsel. Zolang de muzikanten een geluidsdecor maken is het prachtig, zodra het muziek moet worden is het lachwekkend. Gewei voor Fedja.

Ik sta, ik huil en ik zwijg
neem mijn hoed af, zet één voet een stap naar achter
en prevel een Amen zover als amen bij mij komen kan:
Wauw! Een voorstelling met kloten.

Wat een ongestructureerde onzin! Los van het feit dat ik niet snap waarom het in het Theaterfestival staat (de norm schijnt te zijn dat er ten minste één zin in het Nederlands gesproken wordt, en zelfs dat heb ik niet ontdekt) is het artistiekerige nonsens. Het is op elk niveau slecht: als circus, als theater, als varieté, en als dans. Toegegeven, een paar hele mooie dansfragmenten (de geblondeerde zanger met het bebloede hoofd verdient een gewei) maar er zit zoveel onzin tussendoor, dat er geen enkele structuur overblijft. ‘Tout’ Amsterdam gaf een staande ovatie, maar geef mij maar Rosas.

Fedja mag alles van zijn regisseurs en speelt zijn tegenspelers finaal van het podium. Niet verwonderlijk in het geval van de comapatiënte, maar van Bert Luppes en Frieda Pittoors had ik toch iets meer brilliance verwacht. Extra punten voor prachtig effect met regen en windmachines. Must-see - niet voorreligieuze types.

Lang leve het acteursvakmanschap. Het spel in deze voorstelling is briljant, de acteurszijn stuk voor stuk geweldig. Maar ja, wat dan. Dan speelt men een stuk van Potter over de engelachtige duivel. Of andersom. Met een knipoog naar rechtsextremisme en het Potteriaanse thema ‘verkrachting als oplossing uit het lijden’. Waarom? Waarom? Omdat het een mooi stuk is dat men bij Hollandia perfect kan spelen? Ik vind dat niet genoeg. Omdat rechtsextremisme een thema is? Wanneer is dat het niet? Beste Hollandia u heeft zoveel potentieel aan acteurs en vakmanschap, gebruik het toch voor iets meer dan voor een voorstelling die mooi is omdat hij goed wordt uitgevoerd!

Ja hoor, dit is goed gespeeld en goed geregisseerd, maar het grote Zen-mysterie van Potter’s stuk blijft een beetje steken in een Twin Peaks for Dummies. Wel een extra gewei voor de regen die, in een sub-tropisch Nieuwe de la Mar een beetje verkoeling bracht.

De Bitterzoet is een stuk dat moeilijk met andere stukken valt te vergelijken. Het stuk is niet geschikt voor gehandicapten en/of gelovige mensen. Voor alles wat overblijft is dit echter een ware aanrader. Het decor, de spelers en het stuk zelf zijn zeer de moeite waard!